هرچند تصویر سازی با اشیای خارجی امر تازه ای نیست، اما آنچه تازه به نظر می رسد استفاده از چنین تکنیکی در آثار یک کارتونیست ایرانی است.
مجید خسرو انجم کاریکاتوریست جوانی است که سابقه کار با روزنامه ها و نشریات مختلفی را در کارنامه خود دارد. اما این بار به سراغ یک تکنیک خلاقانه رفته و به صورت خودجوش آثارش را در شبکه های مجازی نمابش می دهد.
استفاده از اشیاء سه بعدی در تصویر سازی و سپس عکاسی از آن، خلاصه ای است از تکنیک خسرو انجم در این آثار. هرچند خود هنرمند این دسته از کارهایش را تصویرسازی می نامد اما به نظر می رسد به حوزه کاریکاتور نزدیک تر باشد چرا که معمولا با مایه های طنزهمراه است. به همین دلیل هم شاید نام کلاژ –کاریکاتور برای این تکنیک بد نباشد.
به طور کلی آنچه در چنین تکنیکی اهمیت دارد تلفیق اشیای با تصاویر دو بعدی به صورتی خلاقانه است؛ درواقع آنچه این تصاویر را برای مخاطب جذاب می کند کشف روابط میان تصویر و اشیاء است. دیدن اشیائی آشنا که هر یک از ما روزمره با آنها سرو کار داریم، بر یک تصویر دو بعدی راز این تمایز به نظر می رسد.
ویژگی این دسته از آثار خسرو انجم در مقایسه با نمونه های مشابه، افزایش تاثیر و کنش و واکنش میان اشیاء و تصویرسازی دو بعدی است. او تلاش کرده است تا این هم نشینی روایتگر یک داستان و واقعه باشند؛ داستان هایی که کاملا رنگ و بوی ایرانی داشته و ملموس هستند.
شاید نوع ارائه نهایی این تصاویر چندان مناسب به نظر نرسد؛ به ویژه در نورپردازی و عکاسی، علت چنین نقصانی را در اتود بودن بعضی از این آثار می توان جستجو کرد. هر چند که با توجه به تلاش هنرمند و مقبولیت این کاریکاتورها در فضا های مجازی بهتر است آثار به صورت نهایی و با کیفیت بهتری ارائه شوند.
