نشریه خط

اینترنت، مجموعه ای نا منظم از سایت های خبری، فرهنگی، ورزشی و... است. جستجو میان چنین اقیانوس  پهناوری آسان نیست و نیاز به تمرکز ذهنی و مدت زمان طولانی دارد. در عین حال حضور موتورهای جستجو این اطلاعات را دسته بندی شده بر اساس علایق شما در اختیارتان می گذارند. در مقیاسی کوچک تر برخی سایت ها امکانی فراهم آورده اند که میان داده های پراکنده در زمینه ی خاص مانند جشنواره های سینمایی و انیمیشن ارتباط مناسبی برقرار گردد. سایت film free way فضای کارآمدی برای گزینش یک جشنواره ی سینمایی ایجاد کرده است.

داستان های هزار و یک شب برای همه ی ایرانیان آشناست چرا که بخشی از داستان های آن مربوط به اقوام و فرهنگ ایرانی است.
در سال های اخیر ترجمه ی جدیدی از مجموعه ی هزار و یک شب توسط انتشارات نیلوفر به چاپ رسیده است که به دست استاد محمد علی بنی اسدی و با چهل اثر از ایشان تصویر سازی شده است. تکنیک به کار برده شده در این آثار، ترکیبی است از تصاویر چاپ سنگی، طرح های دستی و کامپیوتری. فضای این مجموعه نیز مانند دیگر آثار استاد، شاعرانه و رمزآلود است و شاید بیشتر مناسب نوجوانان و بزرگسالان باشد. فضاهای ترکیبی و استفاده از رنگ های خاکستری و محدود مشخصه ی دیگر این مجموعه می باشد.
محمد علی بنی اسدی از اساتید به نام تصویرسازی و از مشاهیر این هنر محسوب می شوند. کتاب های بسیاری توسط ایشان تصویرسازی شده است و چند نسل هنرمندان جوان ایرانی از هنر ایشان بهره برده اند.

برای بچه‌های دهه شصت اسم نهضت، یادآور نهضت سواد آموزی است. سوادِ خواندن و نوشتن نیاز جدی جامعه آن روز‌مان بود؛ اما حالا وقتی اسم نهضت به میان می‌آید، دیگر باید به یاد «نهضت مردمی پوستر انقلاب» بیفتیم. 

اکنون که جامعه از سوادِ خواندن و نوشتن برخوردار است، باید سواد بصری را نیز بیاموزد؛ چرا که امروز لازمه ی ایستادن در خط مقدم جنگِ نرم فرهنگی، داشتن سواد هنری است. 

«نهضت مردمی پوستر انقلاب» یک نهضت برآمده از مردم و برای مردم است، که از محرم سال هشتاد و هشت به بعد همواره در مناسبت‌ها و رخ‌دادهای مهم، حضوری هنرمندانه داشته است. 

پس از مجموعه پوسترهای شهدای منا، مدتی است که جدیدترین مجموعه پوستر‌های این نهضت با نام «ایرانِ توانا» نیز رونمایی شده است. صد و بیست و یکمین مجموعه‌‌ی «نهضت مردمی پوستر انقلاب»، یازده اثر از هنرمندان مختلف را شامل می‌شود. در این مجموعه هم‌چنان که از نام آن پیدا است، هنرمندان با توجه به پیشرفت‌ها و توانمندی‌های ایران عزیزمان در این چند سال اخیر، کوشیده‌اند تا با زبان هنر بخشی از آن را به تصویر بکشند. به طوری‌که در پوستر «مرمت ایرانی» اثر محبوبه و منصوره جوادی پور و ثویبه پروین، با موضوع ترمیم بافت آسیب دیده قلب، از نگاره معروف کمال‌الدین بهزاد به نام «ساختن کاخ خورنق»، به شکلی بدیع و نمادین اقتباس شده تا منظور مورد نظر هنرمند هر چه بهتر و سریع‌تر به مخاطب منتقل گردد.  

البته هر چند تمامی آثار حاضر در این مجموعه از کیفیت هنری یکسانی برخوردار نیستند، اما خط سیر مجموع آثار پدید آمده از ابتدا تا به حال، بیانگر قوت گرفتن هنرمندان و نگاه حرفه‌ای‌تر آنان به مقوله طراحی پوستر و خلق ایده است. به همین سبب می‌توان در آینده‌ای نزدیک به فراگیرتر شدن این نهضت و گسترش نگاه آن در میان هنرمندان جوانِ دغدغه‌مند امیدوارتر بود.

«کدو بدو» تولیدی از NAS است. تولیدات این شرکت در بردارنده ی نقدی اجتماعی است. از آثار این استودیو می توان به « دیرین دیرین» اشاره کرد. چنین تجربه ی موفقی باعث می شود تا سطح توقعات بالا برود. مخاطبین انیمیشن « کدو بدو» خردسالان هستند واین مجموعه  از نظر گرافیکی و حس و حال فضا  با تجربه ی قبلی این استودیو متفاوت است.  دیگر از دیالوگ کاراکترها و ته مایه ی ادبی خبری نیست بلکه بیشتر از طنز بصری و موقعیت های داستانی استفاده  شده است.
طراحی شخصیت های این مجموعه منحصر به فرد است. به گونه ای که همه ی ویژگی های شخصیت در یک مستطیل یا مربع خلاصه گشته، بافت یک میوه ی خاص مانند کدو، توت فرنگی و... در خود شخصیت ها دیده می شود و عکس دهان انسانی در کنار چشمان فانتزی وجود دارد. ترکیبی عجیب که شاید برای حافظه ی تصویری ایرانیان  جدید بنماید و در ابتدا هم کمی غریب باشد. هر شخصیت در هر قسمت پوششی مانند عینک، کلاه، سیگار، چمدان و... دارد که به وسیله ی آن شغل، نقش و جنسیت  کاراکتر مشخص تر می شود. طنز به کار رفته در این سریال پخته و منطقی به نظر می آید که نشان از یک گروه ایده پرداز است.
کلیشه های کارتونی و قهرمانانی که جهانی هستند مانند زورو یا دزد دریایی یک چشم، در کدو بدو بازتولید شده اند.  چنین نمایشی سبب می شود که ذهن مخاطب با دیدن یک علامت کوچک متوجه ویژگی های کاراکتر شود و ایجاد موقعیتی هجوآمیز از آن شخصیت به طنز این انیمیشن اضافه کند. چنین کاراکترهایی که شاید  بتوان به آن ها شخصیت های جهان وطن گفت در آثار ایرانی کمتر یافت می شوند. مشخص نیست که  بازنمود فرهنگی شخصیت های یاد شده  از نظر سازندگان اولویت داشته است یا خیر. آیا بهتر نبود از کاراکترهایی بومی استفاده می شد؟  اگر نه شاید مقیاس «ایرانی بودن» دستخوش تغییراتی است که حضور چنین شخصیت هایی هم طبیعی به نظر می رسد.
 به صورت کلی با مجموعه ای  یک دقیقه ای ، طنز و متفاوت از نظر گرافیکی  و شخصیت پردازی  روبرو هستیم که در پس خنده ای در طول زمان پخش پیامی منتقل می شود و اثر گذاری این پیام به دلیل موجز و طنز آمیز بودن بیشتر است.