در آستانۀ جام‌جهانی فوتبال ۲۰۱۸، خانه طراحان انقلاب اسلامی با راه اندازی کمپین «با هم قهرمانیم» مجموعه پوسترهایی را با همین عنوان و با شعار «یک ملت، یک ضربان» طراحی و اجرا نموده و در سطح شهر به اکران در آورده است. هدف از راه اندازی این کمپین حمایت از تیم ملی فوتبال ایران و تأکید بر وحدت و انسجام ملی به عنوان یک عنصر پیشبرندۀ مهم است، که حاصل آن پیشرفت و پیروزی ایران و ایرانی در تمامی عرصه‌های ورزشی و غیر ورزشی می‌باشد. گفتنی است این روزها تعدادی از این آثار بر فراز بزرگترین دیوارنگارۀ کشور در میدان حضرت ولی‌عصر(عج) نیز به نمایش درآمده‌اند، تا بیش از پیش حال و هوای فوتبال را با چاشنی وحدت و همدلی همراه سازند.
محمدرضا دوست محمدی، محمد شکیبا، سینا رعیت‌دوست، محمود آراسته‌نسب و محمد تقی‌پور از جمله طراحان و عوامل ساخت پوسترهای «با هم قهرمانیم» می‌باشند.
اغلب در پروژه‌های معماری که در بستر طبیعتی بکر یا نسبتاً بکر طراحی می‌شوند، هم خوانی و مرافقت با طبیعت اطراف از اولویت‌های طراحی است. تناسبات فرم، رنگ، مصالح، شفافیت سطوح، گذر نور و مواردی این چنین، ابزار دست معمار در این مسیر هستند. ساختمان ویلای کوهپایه به طراحی استودیو معماری لاین، پروژه‌ای است که در منطقه لواسان طراحی شده و به‌جای مقابله با طبیعت پیرامون، قصد دارد بینندگان را در پس‌زمینه‌ی اطراف همراهی کند.
هیئت عزاداری امام حسین (ع) هرکجا باشد و با هر شمایلی متعلق به ایشان است و میزبان عزاداران عاشق حضرت. آنچه که در ایام سوگواری ماه محرم اهمیت زیادی دارد رسیدن به شعور و معرفت حسینی است. هیئت هنر که متشکل از دانشجویان و دانش آموختگان هنر و دیگر عاشقان اباعبدالله است با این تفکر که به میهمانانشان معرفت حسینی هدیه کنند، دست به نوعی فضاسازی متفاوت زده و با طراحی هنرمندانه ی تک تک اجزاء و فضاها و انتشار مطالب مربوط به واقعه ی عاشورا به سبکی جدید، هیئتشان را زینت داده اند. قرار دادن آثار هنری مربوط به ماه محرم در راهروی ورودی هیئت، نظر عزاداران را جلب کرده و آن ها را به تفکر وا می دارد. طراحی هنرمندانه ی لباس خادمین و فضاسازی داخلی خیمه ی عزاداری نوعی احترام به میهمانان را در خود گنجانده است و نیز فضاسازی محوطه باعث ایجاد حس نزدیکی عزاداران با تنهایی و مظلومیت خانواده ی امام حسین (ع) شده است.
هنر های تجسمی در هیئت هنر دست به دست هم داده اند تا بزرگترین وظیفه ی خود یعنی جلب عامه ی مردم به ارزش های اسلامی و بالابردن شعور و معرفت دینی را انجام دهند.
امیرحسین یگانه رحیمی، گرافیست جوانی است که دست به تولید زیورآلاتی متفاوت زده است. در این زیورآلات، ترکیب سه بعدی حروف فارسی به چشم می خورد که با ترکیبی حساب شده و ایجاد حس شاعرانه و گاه معنوی به صورت گوشواره، آویز و ... هستند. این زیورآلات با تکنیک برش و خم و بدون جوشکاری ساخته می شوند و فرم جدیدی از تایپوگرافی اصیل فارسی را به نمایش می گذارند که این نکته به آن ها هویتی ایرانی می دهد.
امیرحسین یگانه رحیمی، هنرمند گرافیست و صاحب برند "لیقه" است. وزن سبک، کاربردی بودن و نوآوری در شکل زیورآلات به صورت تایپوگرافی های سه بعدی از ویژگی های "لیقه" است که آن را از سایر محصولات زینتی متمایز می کند.
چندی پیش مسابقه‌ی طراحی سردر دانشگاه هنر داوری شد و از میان انبوه طرح‌های ارسال شده هیچ‌کدام نتوانست نظر داوران را برای اجرا در سایت دانشگاه جلب کند. غالب طرح‌های ارسالی طبق روال معمول این سال‌ها، به دنبال پیوند یک حجم غیرساده به عناصر و نمادهای معماری گذشته بودند. از میان این آثار طرح جواد شعری را خواهیم دید که ترکیبی‌ست از چند المان معماری موسوم به معماری اسلامی در تعامل با عمل‌کرد مجموعه‌ی دانشگاه. شعری معتقد است که دور بودن بناهای اصلی دانشگاه از بدنه‌ی شهری، آن را نیازمند به سر دری می‌کرد که دانشگاه را نمایندگی کرده و در عین حال شأن و هویتی مستقل داشته باشد. طرح او از تلفیق حجم چهارطاقی و ایوان تشکیل شده و طاقی سرتاسری میانه‌ی آن را می‌شکافد. او با ایجاد شکاف‌هایی منظم به دنبال ایجاد ریتم در نما بوده و به طور هم‌زمان عناصری را برای ایجاد سکون در نظر گرفته است.
اثر جواد شعری اگرچه دارای خلاقیت‌های فرمی در انتزاع از میراث معماری است، اما وروردی‌ای که او برای یک دانشگاه طراحی کرده، همچون سدی بزرگ برای ورود به فضا به نظر می‌رسد و این توده‌ی صلب عظیم ممکن است برای انسان آزاردهنده باشد. در کنار این‌ها عناصر صفحه‌ای شق و رقی که ایستاده‌اند و از کناره‌ها کاملا صاف به نظر می‌رسند، در ترکیب با شکاف غیرهندسی این ورودی ناهم‌گون شده است.
باید منتظر بمانیم و ببینیم که سیر این مسابقات ناتمام که هیچ‌گاه به ساخت نمی رسند تا کی ادامه خواهد داشت، و چرا حتی یک کار از میان انبوه آثار متخصصان معماری، مناسب ساخت شناخته نمی‌شود.
«بازی فرم و فضا» تجربه شهری متفاوتی است؛ چرا که هنرمند سعی نکرده صرفاً به سمت خلق یک مجسمه برود و اثرش در عین بهره گیری از برخی ویژگی‌های مجسمه‌سازی، از قدرت تخیل و داستان‌پردازی هنر چیدمان هم سود برده است.
«بازی فرم و فضا» با توجه به محل نصب آن که در بین دو اتوبان اصلی شهر تهران قرار دارد، طعنه‌ای به زندگی پر هیاهو در کلان‌شهرها به حساب می‌‌آید. فرزانه وزیری‌تبار، اهل یزد است و با الهام از زندگی آرام و بی هیاهوی مردم آن شهر توانسته اثری را بیافریند که در میان شلوغی شهر در پی القاء آرامش باشد. این اثر با استفاده از سه فرم اصلی شبه جاده که تا حدی نیز یادآور اتوبان‌های پر پیچ و خم تهران هم هست، با فضای پیرامونی خود ارتباط گرفته و در این میان سایر عناصر همچون دوچرخه سوارها، درخت‌ها و خانه، با قرار گرفتن بر روی این سه فرم اصلی، یک چیدمان بزرگ هنری را ایجاد کرده‌اند.
این سازه هنری در ضلع جنوبی میدان هنگام نصب شده و به ناظرانی که از سمت جنوب یا شمال در حال حرکت‌اند، تجربه دیداری متفاوتی را می دهد، که همین سبب ایجاد فضایی پویا و روان شده است. این اثر هنری با ورق‌های آهن به اندازه‌ی ۱۲۰۰ ×۹۰۰×۵۰۰ سانتی متر ساخته شده و از ۵ درخت، ۶ دوچرخه و ۴ قطعه دیوار تشکیل شده است.
فرزانه وزیری‌تبار، متولد ۱۳۶۶ و فارغ التحصیل رشته مجسمه‌سازی در دوره کارشناسی از دانشگاه تهران و فارغ التحصیل کارشناسی ارشد پژوهش هنر از همین دانشگاه است. او به طور حرفه‌ای در دو حوزه مجسمه و کاریکاتور به فعالیت مشغول است و تاکنون موفق به کسب جوایز بسیاری از جشنواره‌های معتبر هنری در داخل و خارج شده است.
هدف اصلی این پروژه، که در سال ۱۳۹۱، در خیابان ویلای تهران به اجرا درآمد؛ دست‌یابی به یک نمونه‌ی اولیه (پروتوتایپ) نما بود؛ که با حفظ ویژگی‌های زیبایی شناسانه‌ای که ارائه می‌دهد، قابلیت تطبیق با وضعیت سایر شعب بانک ملت را داشته و به نوعی معرف هویت این بانک نیز باشد.
مهمترین مسئله در طراحی نمای این پروژه، طراحی پوسته‌ای یکپارچه بوده که تمام بخش‌های آن مکانیزم و فرم مشابهی داشته باشند و از ترکیب عناصری نظیر درب، پنجره، بازشو و... بر روی نما پرهیز شود. پوسته‌ای که همه‌ی نیازها را به تنهایی برآورده کند؛ امنیت، روشنایی، دیده محدود به خیابان، عابربانک و ... .
شکل‌گیری طرح اصلی نما، از ایده‌ای ساده و دم دستی شکل گرفت. اگر کاغذ A4 را بخشی از نما فرض کنیم؛ تا کردن خطوط برش، ورود نور را به فضای داخل امکان‌پذیر می کند. در حالی که سطوح تا خورده، استقامت بهتری را در مقابل خمش عناصر افقی در اثر نیروی جاذبه یا سعی در نفوذ به داخل شعبه، به منظور سرقت فراهم می‌آورد.
در اولین بررسی، برای انتخاب مصالح نمایی که ایده‌ی اصلی آن شکل گرفته بود، فلز به علت توانمندی بالایش در خمش و برش، مورد توجه قرار گرفته و از میان فلزهای موجود نیز مس، به دلیل رنگ گرم و آشنای آن انتخاب شد. به علاوه، نمای اغلب ساختمان‌ها در شهر تهران، با هاله‌ای از تنالیته رنگ خاکستری احاطه شده؛ و مس این قابلیت را داشت که ضمن متمایز کردن ساختمان از محیط پیرامونش، فرم اصلی نما را که به عنوان پروژه نمونه (pilot)، پیشنهاد شده بود را هویت بخشی کند.
