خندوانه، عنوان برنامه تلویزیونی است که این شب ها از شبکه نسیم پخش می شود. هدف اصلی این برنامه، ضمن ایجاد حال و هوایی شاد و مفرح، آن است تا با انتزاعی از قاچ هندوانه، خنده و حال خوب را از طریق نمادپردازی، به مردم یادآور شود. یکی از تأثیرگذارترین عوامل در ایجاد چنین حال و هوایی، طراحی صحنه ی این مجموعه ی تلویزیونی است. آنچه که در صحنه آرایی آن، شاخص به نظر می رسد، را می توان در دو مورد بیان کرد:
فضایی به عنوان فضای پشت دوربین تعریف نشده؛ به گونه ای که حتی تصویر برداران هم در میان تماشاچیان و کمدین ها قرار می گیرند و این عامل، موجب شده ضمن بهره مندی حداکثری از فضای موجود، ساختاری دایره ای شکل در فضای صحنه تعریف شود. در این ساختار فضایی، نیمکت های تماشاچیان به شکل نیم دایره، حول سکوی اجرای خنداننده (کمدین)، حلقه زده و سبب شده حس راحتی و گرمی فضا، مابین مجری و تماشاچی دو چندان شود.
. قابلیت متحرک بودن بخش هایی از صحنه که توسط پیمان قانع و تیم او طراحی و اجرا شده؛ در ایجاد حال و هوایی فانتزی با نماهایی متفاوت، مؤثر بوده است. یکی از این بخش های تأثیرگذار، سن متحرک سه وجهی است که بزرگ ترین وجه آن به بخش ویژه ی گفت و گوی آقای جوان(مجری و کارگردان) و مهمان برنامه اختصاص دارد.
در مجموع، طراحی صحنه برنامه خندوانه، در مقایسه با سایر برنامه های تلویزیون، نمره ی قبولی دریافت می کند. چراکه اغلب طرح های انجام شده، بی ارتباط با موضوع، هدف و منطق برنامه هستند و تقریباً هیچ سنخیتی با محتوای برنامه ندارد. پر واضح است، در شرایطی که طراحی انجام شده، همسو با حال و هوا و محتوای برنامه نباشد، ضمن ایجاد سردرگمی در مخاطب، برنامه را به ابتذال کشانده، و گاهی حتی کار به جایی می رسد که دکور برنامه، هویت مستقلی از آن چه که در برنامه اتفاق می افتد، پیدا می کند.
