نشریه خط

امروزه با پدید آمدن شکل‌های جدید و متنوعی از فضای شهری، مفهوم حسینیه نیز متفاوت شده است. در گذشته حسینیه‌ها از نظر ایفای نقش متفاوت بودند و رابطۀ مردم با مکان حسینیه در همۀ ایام سال به دلایل گوناگون حفظ می‌شد. اینگونه که برخی از حسینیه‌ها نقش میادین شهری، بازار محلی و ... را ایفا می‌کردند و برخی دیگر با قرار گرفتن در بافت محلات، بخشی از مسیر رفت و آمد روزانۀ مردم می‌شدند. بنابراین مکان حسینیه از سویی برای اجرای مراسم تعزیه مناسب بود و از سوی دیگر، زندگی اجتماعی مردم در آن جریان داشت.

سبزه‌ میدان که از قدیمی‌ترین میادین شهری تهران و واقع در مرکزیت تاریخی آن است، به دلیل قدمت تاریخی و نقش اقتصادی و سیاسی‌اش همواره مورد توجه بوده و در دوره‌های گوناگون دست‌خوش تغییراتی شده است. همگام با این تغییرات، به دلیل افزایش جمعیت و گسترش کالبدی بازار چهره‌ی‌ تاریخی این میدان رفته رفته کم‌رنگ و خدشه‌دار شد.

اگرچه مسوولین شهری قصد دارند به کمک عناصر تاریخی همچون سنگ فرش کردن خیابان و عبور دادن کالسکه و قطارها حال و هوای سنتی آن را حفظ کنند، اما از سوی دیگر نصب ناموزون سیستم های خنک کننده و تاسیساتی، تجمع دست فروش‌ها، ازدحام جمعیت، پارک موتور سیکلت‌ها و رفت و آمد  چرخ دستی‌ها، تجمع دلالان ارز و... همگی موجب شلوغی و اغتشاشی سرسام‌آور در محدوده‌ی سبزه میدان شده‌اند. ساخت و سازهای الحاق شده به میدان از جمله ورودی زیر گذرهای بازار، فضای آن را اشغال کرده و منظر آن را پوشانده‌اند. این تغییرات موجب شده که امروز سبزه میدان بیش از هر چیز، به عنوان فضای پیش ورودی بازار شناخته شود و هویت خود را به عنوان یکی از میدان‌های تاریخی شهر از دست بدهد.

از مهم‌ترین چالش‌های فعلی معماری و شهرسازی در سطح کلان، موضوع روزآمد کردن روستاهاست. روستاهایی که با فاصله گرفتن همه جانبه از شهرها، مسائل گوناگون و گاهی لاینحل برای‌شان ایجاد می شود. طرح بازسازی و حفظ روستای میمند از معدود پروژهایی‌ست که به همت چند تن از فعالان میراث فرهنگی سر وشکلی متفاوت و طراحانه به خود گرفته است. خانه‌های زمستانه و دست‌کند میمند با سابقه‌ی شاید چند هزار ساله‌ی خود به عنوان میراثی مهم برای کشور و محیطی جذاب برای توریست‌ها به شمار می روند. گروه میراث که چند سالی هست با مردم میمند زنده‌گی می‌کنند و مدت زیادی از سال را نیز در آن‌جا اقامت دارند، با بهره‌گیری ازسازه‌ها و کنده‌های قدیمی میمند، اقدام به ساخت فضاهای مورد نیاز اهالی کرده‌اند. طراحان تلاش داشته‌اند که ضمن استفاده از امکانات روز، ظاهر و حال و هوای روستا را نیز حفظ کنند. اگرچه تلاش‌های طراحانه و متفاوت میراث قابل ستایش است، اما به نظر می‌رسد با نبود زیرساخت‌های کافی برای زنده‌گی نسل جوان میمند، این تلاش‌ها نتواند این نسل را در این منطقه حفظ کند و بناهای ساخته شده بیش‌تر به مذاق گردش‌گردان خوش بیاید تا اهالی روستا.