نشریه خط

"انارگل" نام برند ایرانی پوشاک بانوان است که مدت هاست در تولید انواع مانتو، شال، روسری، دامن و کفش فعالیت دارد. 
سادگی و متانتی که در پوشاک انارگل دیده می شود ویژگی ای است که اخیرا کمتر در تولیدات پوشاک بانوان دیده می شود. طراحی هنرمندانه و موثر از لباس های سنتی ایرانی از دیگر ویژگی های این تولیدات است.
روسری و شال ها با طرح های گل دار و تک رنگ و از جنس نخ در قواره های بزرگ و متناسب با مدل مانتو ها و کت و دامن ها طراحی شده اند. طراحی کفش های ساده و کلاسیک چرمی باعث تکمیل تولیدات انارگل شده است.
مدل های پوشاک انارگل با توجه به آب و هوای هر فصل تغییر می کنند و در فصل جدید مدل های قدیمی دیگر به چشم نمی خورند و طرح های جدیدی ارائه می شود.
خوشبختانه تولیدات انارگل مورد استقبال جامعه و مخصوصا جوانان قرار گرفته است و یکی از برند های موفق ملی محسوب می شود.

 خانه تاریخی بخردی یکی از بناهای به جامانده از عصر صفوی با قدمتی ۴۰۰ ساله می باشد که در یکی از محله های بسیار قدیمی اصفهان واقع شده است.این بنا که متعلق به یکی از منجمان عهد صفوی بوده، در طول تاریخ دچار تغییر و تحولات بسیاری شده و  سرانجام در سال ۱۳۷۹ عملیات مرمت و بازسازی آن به دست مهندس بخردی ( کارشناس بازسازی و آخرین مالک آن ) و به منظور تبدیل آن به یک اقامتگاه و هتل با تمامی امکانات رفاهی، انجام پذیرفت.این خانه از حیث معماری از نوع خانه های ایوان دار متعلق به اوایل دوره صفوی است که دارای ایوان در قسمت میانی، تالار اصلی در جبهه شمالی ایوان و اتاق ها در طرفین شرقی و غربی می باشد که نمونه های بسیاری از این شیوه ساخت، در خانه های قدیمی اصفهان به چشم می خورد.تزئینات این بنا دارای اصالت، خلوص و سادگی سبک معماری اوایل دوره صفوی است و پنجره‌هایی با شیشه‌های رنگارنگ که از دوره‌های صفوی و قاجار باقی مانده، با مبلمانی از جنس چوب چنار جلوه‌ای دوچندان به این خانه بخشیده است. روند اجرایی مرمت این اثر تاریخی به صورت کاملا کارشناسی و با حفظ اصالت معماری بنا انجام شده، به گونه ای که حتی در تزئینات آن دخل و تصرفی صورت نگرفته و جنس تمامی درها هم از چوب چنار اصل می باشد. این بازسازی اصولی و هنرمندانه باعث شده تا عمارتی سنتی و نارکارآمد به فضایی دلنشین، چشم نواز و قابل استفاده  برای مسافران، تبدیل شود.

آثار تاریخی تمدن‌های بزرگ در دوره‌های مختلف همواره منبع الهام هنرمندان بوده است. یکی از قسمت‌های بزرگ آثار هنری ایران اشیا سفالی است که در دوره‌های مختلف از فرازوفرودهای جامعه تأثیر گرفته است. جدای از ویژگی‌های فنی، بحث بر روی فرم‌ها و اشکال به‌کاررفته برای تزیین این اشیا بسیار گسترده است. موزه‌ی ملی ایران، گنجینه‌ی بزرگ از این اشیا تاریخی است. در سالن دوران اسلام تنوع زیادی از آثار سفالی به چشم می‌خورد که کاربردهای متنوعی داشته‌اند. تعداد زیادی از این اشیاء، برای کاربردهای روزمره بوده‌اند و تعدادی نیز جنبه‌ی آیینی و رمزی داشته‌اند. هنرمند سفالگر در هر دوره‌ای با توجه به نوع کاربرد، طبقه‌ی اجتماعی سفارش‌دهنده و نیز علایق خود، طرح و نقشی زیبا بر روی این اشیا و ظروف ایجاد کرده است. شاید برای هنرمند امروز جالب باشد که چطور این هنرمندان با این گستردگی و تنوع و نیز ظرافتی خیره‌کننده این آثار را می‌آفریده‌اند. بسیاری از این ظروف به نوشته‌هایی مزین شده‌اند که یا آیات و روایت‌های اسلامی بوده است و یا اشعار شاعران بزرگ زمان خود که عمدتاً دارای مضامینی چون بخشندگی خداوند و روزی‌رسان بودن او و آرزوی خیروبرکت برای دارنده ظرف بوده است.

مقطعی از جامعه را در عهد قدیم تجسم کنید. جامعه‌ای با شرایط خاص خودش. الگوهای رفتاری منحصر به خودش. مردمانی که هر روز به سر‌کارهای خویش می‌رفتند. در بازار وقت می‌گذراندند. مسجد رفتن جزیی مهم از زندگیشان بود. بخش عمده خوراکشان را خودشان در خانه تهیه می‌کردند. گاها حتی در خانه های شهری نیز احشامی نگهداری می‌کردند. آب و طبیعت در این جامعه حرمت فراوان داشت. برای شستن رخت و ظرف‌ها گاه مشارکت محلی را شاهد بودیم. محله‌های موجود در میان شهر نقش خودشان را ایفا می‌کردند. و بسیاری دیگر از الگوهای رفتاری که سبک زندگی آن مردم را شکل می‌داد.