موزه فرش ایران واقع در ضلع شمالی پارک لاله، ابتدا در سال ۱۳۴۰ شمسی به منظور احداث گالری فرش ساخته شد، اما ناتمام ماند و به مدت ۱۵سال محلی متروکه به حساب می‌آمد؛ تا سرانجام در اوایل سال ۱۳۵۵ شمسی تغییرات کلی در آن اعمال گردید و در روز ۲۲ بهمن ماه سال ۱۳۵۶ به عنوان موزۀ فرش ایران افتتاح گردید.
معمار ساختمان موزه فرش ایران عبدالعزیز فرمانفرمائیان است؛ او نمای بیرونی این بنای باشکوه را از ساختار دار قالی اقتباس نموده است، که در عین بهره‌گیری از ظاهری مدرن، داری هویت فرهنگی – تاریخی نیز می‌باشد. این موزه دارای دو طبقه با سطح نمایشی ۳۴۰۰ مترمربع است، که طبقۀ هم‌کف برای نمایش دائم ۱۵۰ قطعه فرش می‌باشد و طبقۀ دوم نیز به نمایشگاه‌های موردی اختصاص یافته است.
مجموعۀ موزه فرش ایران دربردارندۀ با ارزش‌‌ترین نمونه‌های قالی ایرانی از قرن نهم هجری تا دوره معاصر است و پس از موزه باکو دومین موزه فرش جهان به حساب می‌آید؛ که این امر نشانگر جایگاه مهم و درخور توجه این موزه می‌باشد. با این حال اما در طول سالیان اخیر توجهات درخوری به این موزه نشده و حتی در فضای مجازی نیز که پل ارتباطی مهمی در دنیایی امروز به حساب می‌آید، نمی‌توان اطلاعات لازم را دریافت نمود. چرا که سایت موزۀ فرش ایران تنها به زبان انگلیسی طراحی شده و هیچ اطلاعات به روزی برای مخاطبان وجود ندارد. هرچند موزۀ فرش ایران را می‌توان به لحاظ فرهنگی – هویتی مهم‌ترین موزۀ ایران به‌شمار آورد؛ اما شاید تعداد اندکی از ایرانیان تا به حال پا به این مجموعه گذاشته باشند، در حالی که این موزه یکی از مهم‌ترین مکان‌های مورد بازدید توسط سران، مهمانان و توریست‌های خارجی به حساب می‌آید.
از همین رو برخورداری از سایتی پویا و جذاب آن هم در عصر حاضر کمترین اقدام ممکن برای جذب بازدیدکننده به حساب می‌آید، که حتی می‌تواند نقش موثری در آشنایی ایرانیان با عقبۀ فرهنگی و هنری‌شان ایفا نماید. این در حالی است که سایت فعلی دارای تصاویری اندک با کیفیت پایین و دارای اطلاعاتی محدود و قدیمی است، که خبری از تحولات دنیای فرش و یا رخ‌دادهایی که در همین موزه یا سایر موزه‌های فرش جهان در جریان می‌باشد، در آن نیست! متأسفانه سایت رسمی موزۀ فرش ایران را می‌توان به سایتی خموده و خاموش تشبیه نمود، که گویا فقط برای خالی نبودن عریضه طراحی شده و هیچ هدف دیگری برای آن تعریف نگشته است.
