هفتمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر، امسال به گونه ای کاملا متفاوت با دوره های پیشین، یعنی بدون فراخوان و بخش رقابتی و به عنوان مروری بر آثار تجسمی بعد از انقلاب، برگزار شد. این رویکرد تازه، مدت نسبتا کوتاهی پیش از آغاز جشنواره و در حالی اعلام شد که دبیر جشنواره هنوز مشخص نشده بود؛ از این رو شاید بتوان احتمال داد که یکی از دلایل اتخاذ چنین رویکردی به دلیل بی نظمی های پشت پردۀ برگزاری جشنواره بوده است.
نکته قابل تأمل جشنواره امسال، بویژه در بخش نقاشی، کیفیت نامناسب و خلاف انتظار بعضی آثار بود. از آنجا که تعداد آثار نقاشی به نمایش درآمده به عنوان برگزیدۀ آثار حدود سی-چهل سال گذشته در مقایسه با حجم آثار با کیفیت تولید شدۀ این سال ها بسیار اندک بود، این انتظار می رفت که آثار، واقعا زبده گزینی شده و در سطح عالی باشند؛ چنانکه ادعای برگزارکنندگان جشنواره نیز ارائۀ منتخبی از آثار برتر بوده است، با چنین نگاهی وجود برخی آثار به نمایش درآمده را حقیقتا می توان نقض غرض دانست.
م.الف
