چه احساسی خواهید داشت، وقتی در زیر یک گنبد آبی، به آسمان سفر کنید و پای در راه شیری بگذارید. شبیه سازی فضای کهکشان و رفتار ستاره ها و اجرام آسمانی، موجب می شود، که این فضای به ظاهر غیرقابل دسترس، مانند یک سفر رؤیایی دراختیار انسان قرار بگیرد. آسمان نما یا پلانتاریوم، تالاری است که در آن نمایی از ستارگان، سیارهها و دیگر پدیدههای آسمانی برای اهداف آموزشی یا سرگرمی به نمایش درمی آید.
بزرگترین آسمان نمای ایران با نام «گنبد مینا» که در آثار شاعران ایرانی از آن بسیار یاد شده، یک سالی است که به همت شهرداری تهران، در بوستان منظومه شمسی (بخشی از بوستان آب و آتش) واقع در تپه های عباس آباد، افتتاح شده است. بنایی که با توجه به معماری خاص آن و موقعیت مکانی اش در شهر، توانسته در ایجاد جذابیت بصری، نقش موثری ایفا نماید. نکته حائز اهمیت در این طرح، هماهنگی ایجاد شده میان نمای بیرونی و فضای درونی بناست؛ ضمن این که کاربری بنا و نوع حیاتی که در آن جریان دارد، به صورت متوالی و پیوسته معرفی شده و به نوعی کالبد خود ابزاری شده برای معرفی اتفاقات درون بنا.
پیوند بنا با زمینه و بستر طراحی به گونه ای است که از طریق مسیرهای دسترسی که حول بنا حلقه زده اند محقق می شود که برگرفته از نقش مرکزیت خورشید در منظومه شمسی است. ضمن اینکه، فضاسازی داخلی با استفاده از عناصر شبیه سازی شده از اجرام آسمانی، از کف گرفته تا ستون ها و کره های معلق در فضا، همه و همه شما را برای تجربه سفری خیالی به آسمان، در زیر گنبد مینا محیا می کنند. آسمانی که چند سالی است در پس هوای آلوده شهر و روزمرگی ها از نظرها پنهان شده؛ شاید تجربه حضور در گنبد مینا بتواند شهرنشینان را با آسمان شهر، دوباره آشتی دهد.