نشریه خط

چند سال قبل تقریبا تمام بازی های کامپیوتری و اندرویدی ساخت کشورهای خارجی بود و هیچ بازی ایرانی که پرطرفدار و معروف باشد وجود نداشت. اما در سال های اخیر با تلاش جوانان کشورمان شاهد طراحی بازی های بسیار متنوع و پرطرفدار ایرانی هستیم. 
"باباپز" یک بازی ایرانی پرطرفدار و در نوع خود جذاب است. در این بازی شما صاحب یک فلافل فروشی هستید که با فروش فلافل و عبور از مراحل رستوران را گسترش می دهید و صاحب کبابی و بستنی فروشی و... می شوید و با به دست آوردن سکه مواد و وسایل رستوران ها را ارتقاء می دهید. روند بازی و قابلیت پیشرفت آن بازی را بسیار جذاب کرده است و در کنار آن طراحی فضای رستوران و مواد غذایی و مشتری ها شما را به ادامه ی بازی تشویق می کند. اگر بازی باباپز را از جنبه ی طراحی هنری بررسی کنیم می توان گفت در بین بازی های ایرانی و در گروه بازی های آشپزی دارای طراحی گرافیک بسیار با کیفیتی است. در طراحی مواد غذایی سعی شده است که از شکل واقعی آنها الهام گرفته شود و در طراحی شخصیت ها رنگ و بوی کاریکاتوری دیده می شود.
طراحان باباپز، سینا یزدچی و مهرداد محمدیان هستند و این بازی توسط گروه بازی سازی آرنا ساخته شده است.

مونا عبدالله شاهی در دومین تجربۀ خود پس از ساخت پویانمایی موفق «خط قرمز» این‌بار به سراغ «پسرک» رفته است. این اثر که به صورت دو بُعدی و به سفارش انجمن هنرهای تجسمی انقلاب و دفاع مقدس تهیه شده، در بردارندۀ مضمونی ضد جنگ می‌باشد، که تولید آن نیز یک سال به طول انجامیده است. 

«پسرک» اثری هشت دقیقه‌ای است؛ که در فضایی سیاه و سفید داستان پسرکی یتیم در میانۀ جنگ جهانی دوم را روایت می‌کند. او بر خلاف دستور ارتش مبنی بر ترک شهر، از رفتن به همراه سایرین سر باز می‌زند تا برای به اتمام رساندن کاری به نوانخانه باز ‌گردد. در این میان عکاسی جنگی که از رفتار او متعجب شده، به دنبال پسرک می‌رود، تا دلیل نرفتن او را کشف کند. 

انتخاب نام «پسرک» برای این اثر، علاوه بر مرتبط بودن با شخصیت اصلی قصه، به طور هوشمندانه‌ای

نیز به نام مستعار نخستین بمب اتمی آمریکا در هیروشیما اشاره دارد، که جان هزاران نفر، از جمله کودکان را گرفت. از این رو مونا عبدالله شاهی معتقد است که این انتخاب به نوعی تقابل میان دنیای کودکان و بزرگسالان یا دنیای صلح و جنگ را به تصویر می‌کشد.

گفتنی است انیمیشن «پسرک» تا کنون حضور موفقی در بسیاری از جشنواره های داخلی و خارجی داشته و جوایز متعددی از جمله مقام اول و تندیس طلای بخش انیمیشن سومین دورۀ جشنواره بین المللی نهج کربلا، جایزۀ ویژۀ هیات داوران جشنواره Aycc چین، جایزۀ بهترین انیمیشن جشنواره Zoom لهستان، جایزه بهترین انیمیشن جشنواره Veternas استرالیا، تندیس نقره ای جشنواره بین المللی رشد و جایزه اول جشنواره بینالود مشهد، را کسب کرده است.

حال و هوای انتخابات در هفته های اخیر داغ داغ بود. سایت های اینترنتی و شبکه های اجتماعی پرشده بود   از کلیپ های صحبتهای نامزدها که در رد نامزد دیگر سخن گفته اند یا خودشان را معرفی و تبلیغ کرده اند. انیمیشن های انتخاباتی هم عقب نماندند و در چند مجموعه بینندگانی را به خود جذب کردند. پنج انیمیشنی که به صورت موضوعی درباره انتخابات تولید گشته اند عبارتند از: " دیرین دیرین"، " دوران نامزدی" ، " بالا، پایین" ، " اره، اوره و شمسی کوره" و " چل تدبیر".

با جستجوی کوچکی در اینترنت پیدایش کردم. نام مورد جستجو موشن کمیکی سیزده قسمتی با نام " آخرین پرواز کرکس" بود.موشن کمیک یا داستان مصور متحرک مانند یک استوری ریل می ماند که بر روی فضای مجازی رواج یافته است. در این نوع تصویری حرکات محدود شخصیت ها، افکت های تصویری و حرکت دوربین همراه با دیالوگ شخصیت ها و راوی اثر دیده می شود. به نظرم می رسد کمیک موشن یکی از بهترین فرمت هایی است که می تواند در بازار داخلی استفاده گردد. با توجه به این که تعداد افراد درگیر تولید آثار انیمیشن ایرانی محدود هستند گونه هایی مانند کمیک موشن و موشن گرافیک که به افراد کمتری برای تولید نیاز دارند، در آینده رشد بیشتری خواهند داشت. از این نکته که بگذریم به داستان این موشن می رسیم. چند سال پیش نیروهای اطلاعاتی ایران توانستند بر روی آسمان ایران هواپیمایی را بر زمین بنشانند و عبدالمالک ریگی تروریست قصی القلب فعال در جنوب شرق ایران را دستگیر کنند. معرفی ریگی و چگونگی دستگیری او به صورتی سینمایی به تصویر در آمده، می خواهم بگویم این داستان مصور حتی ظرفیت تبدیل شدن به یک فیلم سینمایی را هم داشت اما تولید کنندگان این نوع بیان را پسندیده اند و انصافا هم روایت و طراحی و صداگذاری ارزنده ای دارد. همان طور که در کارهای سینمایی و حتی انیمیشن از افزونه هایی برای افزایش پیاز داغ داستان استفاده می شود، این روایت هم مستثنی نیست. برخی صحنه های اکشن، حضور داستانی عشقی در تیم اطلاعاتی پیگیر پرونده ی ریگی با حضور بانویی فعال در تیم اطلاعاتی از جمله ی این عناصر افزوده است اما در نگاه کلی سازمان اوج توانسته داستانی را به  زیبایی بیان کند.

طراحان موفق بازی های ایرانی علاوه بر توجه به کیفیت بازی و روند داستانی آن سعی بر آن دارند که از عناصر داستانی و بصری که مختص ایران است استفاده کنند تا بازی آن ها در عین جذابیت با بازی های خارجی تفاوت هایی داشته باشند.
گروه گلیم‌ گیمز به سرپرستی ابراهیم مسجدیان سبکی ایرانی و خاطره انگیز را در طراحی بازی هایش به کار گرفته است. بازی هایی مانند هی تاکسی، موتوری و بقالی توسط این گروه ساخته شده است. در بازی موتوری و هی تاکسی از عناصر بصری خاطره انگیز مانند اتومبیل پیکان، موتورگازی، مدل  لباس و موهای خاص استفاده شده است. در بازی بقالی که جدید ترین بازی گروه گلیم‌گیمز است از محصولات آشنا و خاطره انگیزی مانند پفک نمکی، خودکار بیک، شیر های پاستوریزه قدیمی، چیپس های خانگی و... استفاده شده است. روند بازی بعد از مدتی تکراری می شود اما ویژگی خاطره ساز بودن، این بازی ها را بسیا پرطرفدار کرده است.

آموزش نکات شهروندی جهت ارتقاء امنیت از مسائلی است که کمتر به آن پرداخته شده است. عدم آگاهی شهروندان نسبت به رفتار صحیح در موقع بروز ناامنی و چگونگی پیشگیری از حوادث، در کنار عوامل دیگر منجر به افزایش بزه و کاهش امنیت شهروندان در شهر می‌شود. بازی "گشت پلیس" حرکتی قابل توجه از سوی ناجا جهت رفع این خلأ بزرگ است. یک حرکت فرهنگی قابل قبول و جذاب که در تلاش است برخی از اصول رفتاری صحیح را آموزش دهد تا از آسیب ناهنجاری‌ها و بزهکاری‌های جامعه بکاهد. استودیوی هنر نور و حرکت برای ساخت این بازی برخی خیابان‌ها و ساختمان‌های مهم مرکزی تهران را شبیه‌سازی کرده‌اند. گرافیک تولید شده برای مدل‌سازی شهر چندان چنگی به دل نمی‌زند. زاویه‌ی دید محدود شده و فاقد تنظیم آزادانه ممکن است ارتباط موثر با فضای بازی را کمتر کند. کیفیت پایین بناها، معابر، میادین و خودروها فضا را تا حد زیادی غیرواقعی جلوه می‌کند. اما چیدمان مناسب خیابان‌ها، ساختمان‌های مهم شهر و ایستگاه‌ها اتوبوس احساس عبور از خیابان‌های تهران را القاء می‌کند. سناریوی بازی به این شکل است که یک مامور جوان ضمن گشت‌زنی در سطح شهر به انجام ماموریت‌های بعضا پرهیجان محوله می‌پردازد و در این حین کاربر را با نکات ایمنی و پیشگیری نیز آشنا می‌سازد. ارتباط صوتی شخصیت بازی با مرکز فرماندهی و نیز سخن گفتن با کاربر از کیفیت خوبی برخوردار است. همچنین کات سین‌های سینمایی در میانه‌ی بازی جهت پیشبرد اهداف داستانیی سناریو با کیفیت قابل قبولی  طراحی شده‌اند.

در مجموع سناریوی مناسب، فضاسازی خوب، لذت رانندگی در خیابان‌های تهران، ارتباط خوب با کاربر و قابلیت‌های جانبی این بازی می‌تواند بازیکن را تا چندین روز سرگرم خود نگه دارد.

استفاده از عناصر تصویری و موضوعات قدیمی و خاطره انگیز در انیمیشن که بیشتر در سال های اخیر رایج شده است و از هنرهای امروزی به شمار می رود، می تواند جذابیت خاصی برای مخاطب داشته باشد.
انیمیشن کوتاه فوتو (عکس)، ساخته ی مریم خلیل زاده، روایتگر تهران قدیم است با همه ی جزئیات آن از قبیل کوچه ها و خیابان ها، سینما ها، مغازه ها، لباس های مد روز، اتومبیل های قدیمی و... در پس زمینه ی این انیمیشن صدای موسیقی های قدیمی کوچه و خیابان و رادیو های آن دوره شنیده می شود و روند داستانی آن با قاب عکس هایی پیش می رود که یکی یکی متحرک می شوند و زنی روایت تصویری زندگی خود را نشان می دهد.  درون این قاب ها عکس هایی مربوط به صحنه های مختلف از زندگی روزمره ی تهران قدیم است و تصاویر بر اساس عکس های واقعی اما با رنگ و بوی تصویر سازی و کاریکاتور خلق شده اند. 
مریم خلیل زاده هنرمند انیماتور و دارای مدرک کارشناسی ارشد انیمیشن از دانشگاه هنر است و تا کنون فیلم های کوتاه بسیاری را تولید کرده که آخرین فیلم وی نیز در جشنواره فیلم کوتاه تهران جایزه ی بهترین متحرک سازی را دریافت کرده است.