نشریه خط

آنچه در تصویرسازی‌های پژمان رحیمی‌زاده  به چشم می‌آید، شخصیت‌پردازی‌های او به شیوه "گروتسک" است. شخصیت‌های او حالتی از خنده و ترس را در ناهماهنگی اجزای صورت و اندام انسانی و حیوانی، توامان دارد. مضحک بودن و در عین حال اغراق در برخی از اجزا، تضاد و کنایه‌ای را در بستر داستان برای کودک و نوجوان به شکل خوش آیندی ارائه داده‌است.
جدا از فضاسازی تصاویر، که وام‌دار نشانه‌ها و ترکیب‌بندی و پرسپکتیو نقاشی ایرانی است؛ نوع پردازش شخصیت‌ها حال و هوای هنر ایرانی و شرقی ندارد.

فائق احمد هنرمندی از کشور آذربایجان است، او در باکو متولد شده و درهمان جا نیز به تحصیل در رشته مجسمه سازی پرداخته است. مطالعه او بر روی کیفیت هنری قالی‌های آذربایجان و باز آفرینی‌های زیبایی شناختی از قالی‌های سنتی این کشور به او شهرتی جهانی داده است.
احمد ترکیب‌بندی های سنتی را به هم می ریزد و با خط سیری اتفاقی به چیدمانی مجدد دست می‌یابد. آثار او قالی‌هایی دست‌بافته‌اند که از ارزش های هنریِ متمایز از یک قالی دستبافت برخوردارند. این قالی‌ها به مثابه یک اثر هنری ترکیب شده با تفکرات هنرمند و ریشه دار در سنت قالیبافی آذربایجان هستند، که گاه به صورت یک تابلو هنری، یا یک مجسمه و یا به صورت چیدمانی مفهومی مطرح می‌شوند.
جالب اینجاست که سنت قالیبافی کشور آذربایجان بخشی از سنت قالیبافی ایران به حساب می‌آید و همچنان نیز در استان های آذربایجان شرقی و غربی ادامه دارد؛ اما با وجود چنین پشتوانه هایی هنوز نتوانسته ایم سنت هایمان را به درستی باز‌‌ آفرینی کنیم و در گذشته گیر کرده‌ایم.
آثار فائق احمد تا به حال در شهرهای مختلف جهان از جمله پاریس، لندن، نیویورک، روم، ونیز، مسکو، دوبی، دهلی، هنگ کُنگ و باکو به نمایش در آمده اند و سبب شهرت جهانی او و قالی آذربایجان گشته اند.

امسال هم پوستر بیست و هشتمین دوره از نمایشگاه کتاب تهران چنگی به دل نمی زند. گویی پوستر رویداد هایی از این دست همیشه محکوم به ضعف هستند. پوستر امسال در یک نگاه کلی، زیبا و چشم گیر نیست هر چند ایده تبدیل کتاب به عدد بیست و هشت خوب است و نسبتا هم مناسب اجرا شده اما اتفاق جدیدی به نظر نمی رسد ضمن اینکه جایگیری خوبی هم در پوستر ندارد. به طور کلی بزرگترین ایراد پوستر درترکیب بندی آن است؛  باکس بندی نوشتار در بالای صفحه و بافت پس زمینه با عدد بیست و هشت هیچ کدام با هم سنخیت و وحدت ندارند و پوستر تکه پاره به نظر می رسد. نوع انتخاب رنگ ها و تکنیک اجرای پوستر هم به این تکه پاره بودن دامن می زند. عدم تاثیر شعار نمایشگاه امسال در این پوستر هم محل ایراد بعدی است. هرچند که تقریبا در این بیست و هشت دوره کمتر طراحی تلاش نموده تا شعار هر سال را در طراحی خود منعکس کند. 

با اینکه نام طراحان مطرحی در کارنامه پوسترهای نمایشگاه کتاب دیده می شود اما نتیجه کیفی پوستر های این چند سال با  این اسامی چندان هماهنگ نیست وجای سوال است که چرا پوستر بعضی از رویدادهای دولتی اینگونه با بی مهری مواجه می شود. اینکه ایراد از طراح است یا سفارش دهنده بحث مفصلی است اما آنچه در اینجا حائزاهمیت است بزرگ بودن بعضی از این اسامی است و این انتظار را به وجود می آورد که در این سالها تلاش خود را برا ی تغییر ذائقه کارفرمایان کرده باشند. هرچند نمونه های خوب هم در این میان بوده اند اما میزان کم آنها دلخوری را در قشر فرهیخته هنری باقی می گذارد؛ چرا که اینگونه رویداد های فرهنگی مسلما فرصت خوبی برای آشتی گرافیک با عموم مردم است تا جایگاه واقعی خود را میان مسئولین و مردم بیابد اما متاسفانه این همه بی توجهی حقیقتا کم لطفی است و نتیجه اش هم چیزی نیست جز فرو رفتن بیشتر این حرفه در باتلاق جشنواره ها.

فضا سازی یکی از بخش های مهم یک تصویرسازی خوب محسوب می شود.در واقع فضا سازی یعنی ساخت یک بستر مناسب جهت چیدمان وقرارگیری درست عناصر مورد نیاز.

در آثار بعضی از تصویرسازان، فضا سازی چندان حضور پررنگی ندارد و در واقع این شخصیت های اصلی هستند که بار تصویر را به طور کامل به دوش می کشند.

 پژمان رحیمی زاده از جمله  تصویرسازانی است که فضا را به خوبی در آثار خود فعال کرده است .

به طور کلی او در آثارش اهمیت زیادی به فضا می دهد، به این معنا که بستر و بک گراند به اندازه خود شخصیت ها برای او مهم و حیاتی هستند و همین موضوع ترکیب بندی آثار او را زیبا و پیچیده کرده است. یکی از شیوه هایی که او در ترکیب بندی از آن بسیار بهره می برد ،شیوه ترکیب بندی مرسوم در نگاره ها ونقاشی های ایرانی است .با وجود اینکه حال و هوای بیشتر آثار او حالت بومی و ایرانی ندارند اما به کار گیری قواعد مرسوم در نگاره های ایرانی  در آن ها به وفور دیده می شوند .

مانند پرسپکتیو خاص فضاهای معماری، همزمانی وقایع و...

 نمونه کامل این نوع از فضا سازی را در تصاویر کتاب پادشاه تنها که توسط رحیمی زاده کارشده اند می توان ملاحظه کرد.