«ممکن است در زمانِ کوتاهِ برگزاری یک نمایشگاه، امکانِ سر زدن به گالری و تماشای بی واسطه‌ی آثار برای شما فراهم نشود. ترافیک، مشغله‌ی کاری، مسیرهای طولانی و همه‌ی مشکلاتی که مختصِ کلان‌شهری مثل تهران اند. زمان که به سر رسید، دسترسی به آن نمایشگاه محدود به عکسها و متن‌هایی است که در مجله‌ها و روزنامه‌ها و وب سایت‌ها منتشر می‌شود. اما یک پرفورمنس را چگونه می‌شود با عکس و متن شرح داد؟ یک نقاش چگونه می‌تواند بافتِ بوم و ضرب قلم مو و شیوه‌ی رنگ‌گذاری‌اش را به مخاطب نمایش دهد؟ وقتی موعد نمایش به سر آمد و آن اثر در اختیار مجموعه دار، موزه یا خودِ هنرمند قرار گرفت، یک روزنامه نگار، دانشجو و یا پژوهش‌گرِ هنر، چگونه می‌تواند دورِ یک مجسمه بگردد و جنسیت، فضا و نسبت‌های یک حجم را ارزیابی کند؟ اگر در طولِ مدتِ نمایشگاه نتوانید به گالری سر بزنید، یا اینکه در شهرستان و حتی خارج از کشور باشید، چطور می‌توانید فاصله‌تان با گالری را کم کنید؟» پاسخ این دغدغه‌ها را در اولین پروژه مستند وب در ایران در وب سایت کولر گالری می‌توان یافت. کولر گالری فعالیت خود را در فضای مجازی از سال ۱۳۹۱ شروع کرده ولی اکثر پروژه‌های آن مربوط به سال ۱۳۹۴ است. کولر گالری به مخاطبان خود این امکان را می‌دهد که بیشتر با هنرمند و نظراتش در مورد آثارش و نحوه ارائه اثر آشنا شود، مخصوصاً در مورد آثار چیدمان و پرفورمنس به دلیل موقتی بودن آثار، این موضوع اهمیت ویژه ای می‌یابد.
این وب سایت با خواست هنرمند و با دریافت هزینه‌ای به مستند کردن نمایشگاه از طریق فیلم، عکس و مصاحبه می‌پردازد. پرداخت هزینه توسط هنرمند شاید دلیل لاغر بودن آرشیو این وب سایت وکم تعداد بودن هنرمندان عضو آن است. به نظر می رسد مسئولین دولتی ذیربط هنوز به اهمیت آرشیو و تهیه مستند از رویدادهای هنری و... واقف نیستند ولی زمان آن رسیده است که با اختصاص بودجه به چنین فعالیت‌هایی، تاریخچه هنر امروز را مدون کرده و هنرمان را به آیندگان و معاصرانمان در آن سوی مرزها بهتر بشناسانیم.
