صُلح، هم‌معنای واژه آشتی که در مقابلِ معنای جنگ قرار می گیرد. این مفهوم یک آرمانِ جهانی محسوب می‌شود و از این رو هنرمندان زیادی دل مشغولیش را داشته اند. لئون تولستوی از جمله هنرمندانی بود که با ذهن و قلم خود اثر مکتوبی را با عنوان "جنگ و صلح" خلق می‌کند. این کتاب یکی از بزرگ ترین آثار ادبیات روسی و از مهم ترین رمان‌های جهان به شمار می‌رود.
فاطمه آهن کار، دانشجوی ارشد رشته گرافیک، در دوسالانه هنر معاصر که از اول مرداد به مدت ده روز برگزار شد، اثری را با خوانشی متفاوت از این کتاب ارائه کرده است. او درباره‌ی ایده‌ی کار چنین می‌گوید:
"عنوان نمایشگاه، صلح روی کاغذ بود، پس هر هنرمندی که قرار بود اثرهنری برای این فراخوان ارسال کند باید به متریال کاغذ فکر می‌کرد. کاغذ، متریالی که ممکن است زود از بین برود یا پاره شود در مقابل اثرِی قرار گرفت که بنا بود ماندگار باشد. کنکاشِ هنرمند با موضوع صلح و کاغذ می توانست ایده های جالب و نویی را به مخاطب عرضه کند. ایده این اثر نیز به دنبال متریال کاغذ که کتاب با آن ساخته می‌شود در ذهن من شکل گرفت... و حالا انتخاب چه کتابی؟ کتابی که جهانی باشد، همه نام آن را یک بار هم که شده شنیده باشند، و هر فردی که این کتاب و اثر هنری را می بیند بلافاصله مفهوم صلح را از آن دریافت کند.
در مورد کتاب جنگ و صلح تولستوی بسیار شنیده بودم. واژه های غربیی که حتی در کنارِ هم استرس و آرامش را همزمان تداعی می کردند. من صلح را می خواستم. پس تصمیم گرفتم مطالب مرتبط با جنگ را با استفاده از لاک غلط گیر در این کتاب سانسور کنم."
با همه‌ی این‌ها این سوال را باید پرسید، که رسیدن به صلح نهایی چگونه است؟ با غلط‌گیر گرفتن جنگ؟ یا چشم گشودن به روی حقایق و دیدن دست مستکبران جنگ‌طلب؟
