به تشویق پرویز تناولی در ۲۸ سالگی راهی ایتالیا می‌شود، در آکادمی «هنرهای زیبای فلورانس» به هنورآموزی می‌پردازد و سرانجام با اخذ مدرک به ایران باز می‌گردد. مطالعات و تحقیقات او در حوزه‌هایی چون فلسفه، روان شناسی و جامعه شناسی سبب می‌شود تا به مدت پنج سال در زیرزمین خانه اش به ساختن مجسمه‌هایی عظیم با مضمون مصائب پیش روی انسان ها بپردازد.
مجموعه بزرگ و رُعب انگیز «زندگی و مسائل آن»، شامل ۱۴ مجسمه از زندگی انسان و مصائب مربوط به زندگی مردم سراسر جهان است، که از این بین می توان به جام جهان نما، خانواده پراولاد، تبعیض نژادی، هیولای مرگ، اضطراب، زندانی سیاسی، گرسنگان، بیچارگان، زنجیرهای بدبختی، مرد صلح و چند موضوع دیگر اشاره کرد. این آثار از جنس گچ فشرده هستند که درون آن‌ها اسکلت آهنی به کار رفته است و در موزه آذربایجان شهر تبریز نگهداری و نمایش داده می‌شوند.
دغدغه اصلی هنرمندی اندیشمند چون احد حسینی صلح و دوستی است و همین امر سبب شد تا به چهل کشور دنیا سفر کند. او همچنین به خاطر صلح در جهان چهار نظریه نوشت که همزمان با اولین نمایشگاه وی در سازمان جهانی یونسکو ارائه گردید. احد حسینی در بین سال‌های ۶۳ تا ۶۹ به فرانسه عزیمت کرد و در موسسه «آرت دکوراتیو» مجسمه سازی مدرن را فرا گرفت. مهمترین اثر او در این دوره ساخت مجسمه «مونالیزا» اثر لئوناردو داوینچی هنرمند شهیر دوره رنسانس است. حسینی علت ساخت این مجسمه را لبخند مونالیزا می‌داند و معتقد است لبخند سمبل دوستی و صلح است. او در این مدت جوایز و افتخارات زیادی را کسب کرده اما سرانجام در سال ۷۸ به زادگاه خویش یعنی تبریز باز می‌گردد و مجسمه‌های بسیاری را با مضمون انقلاب اسلامی، شهدا و بزرگان آذربایجان می‌سازد. مجسمه مشاهیر استان‌های همدان، زنجان و آذربایجان شرقی از جمله ساخته های این هنرمند بزرگ است که در میادین این شهرها نصب شده‌اند.
