نشریه خط

«دو دو» یک صندلی چند منظوره و یا به اصطلاح چندکاره می‌باشد که توسط محمد انجوی امیری، دانشجوی رشتۀ طراحی صنعتی در مقطع کارشناسی از دانشگاه هنر اسلامی تبریز، طراحی و در مسابقۀ جهانی جایزه بزرگ طراحی موسوم به A’Design Award & Competition موفق به کسب مدال برنز بخش مبلمان، اقلام تزئینی و طراحی داخلی خانه، در سال ۲۰۱۸ گشته است.

دودو صندلی است که با ایدۀ ساده گرایی شکل گرفته و ریشه در کودکی‌های طراح دارد، به طوری‌که او بازی‌های کودکانۀ خود با شانه‌ها و متصل نمودن آنان به یکدیگر را الهام بخش ساخت چنین محصولی می‌داند. مهم‌ترین ویژگی این صندلی حفظ سادگی ضمن برخورداری از کارآیی بالا می‌باشد. سادگی نه تنها در فرم بلکه در مواد اولیه این محصول رعایت شده و همین امر سبب ارتباط بهتر کاربر با محصول گشته است. 

ساختار اصلی این صندلی ترکیبی از چوب راش و فولاد ضد زنگ می‌باشد. به طوری‌که بدنۀ اصلی از دو بازو، سه مفصل یا لولا متحرک و دو مفصل ثابت تشکیل گردیده است. به همین سبب دودو یک صندلی با قابلیت تبدیل به یک میز یا چهارپایه می‌باشد، زیرا مفاصل متحرک با قابلیت قفل شدن، می‌توانند وزن را در زمان چرخش و تغییر از حالت صندلی به میز و یا بالعکس، تحمل نمایند و نیاز کاربر را بسته به شرایط موجود برطرف کنند. 

مسابقه‌ی عکاسی «جاده ابریشم از دیدگاه جوانان» به عنوان یک برنامه‌ی آموزشی بصری و به منظور آشنایی با میراث فرهنگی مشترک در مسیر جاده ابریشم برگزار می‌شود. این مسابقه در چهارچوب برنامه‌ی «جاده ابریشم و جوانان» سازمان یونسکو و نیز در راستای اهداف دهه‌ی بین‌المللی تقارب فرهنگ‌ها (۲۰۲۲- ۲۰۱۳) اجرا خواهد شد.

   در توضیح سایت یونسکو آمده:
   «امروزه هنرهای تصویری مهم‌ترین ابزار ارتباطی برای جوانان است. آموزش‌های هنری، در ارتقای آگاهی نسل جوان و درک صحیح  چالش‌های ناشی از پدیده جهانی‌شدن، از اهمیت اساسی برخوردار است. هدف این مسابقه عکاسی تشویق جوانان کشورهای حوزه‌ی جاده ابریشم به شناخت میراث مشترک فرهنگی‌شان می‌باشد.

در مسابقات جهانی ۲۰۱۵-۲۰۱۶ A Design Award، نیما باوردی دانشجوی ارشد طراحی صنعتی دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد تهران، با کسب پنج نشان از این رخ داد بین‌المللی، در قالب گروهی و انفرادی یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای ایرانیان در مسابقات بین‌المللی را به نام خود و کشورش رقم زد. 

باوردی با طرح FiPo Wireless Speaker  نشان نقره بخش دیجیتال و الکترونیک را از آن خود کرد و در بخش روشنایی نیز با طراحی چراغ آویز کروی شکل شیشه‌ای Newmoon Lighting به نشان برنز دست یافت. همچنین به صورت گروهی نیز باوردی و همکارانش در بخش روشنایی موفق به کسب سه نشان برنز گردیدند. 

طرح Lunipse Lighting با طراحی نیما باوردی و سروش وحیدیان، چراغ آویزی برای میز ناهار خوری است که ایده آن از مراحل ماه گرفتگی گرفته شده است. طرح لامپ آویز Eclipse Pendant Lamp نیز با طرحی از سروش وحیدیان و نیما باوردی با الهام از پدیده خسوف طراحی شده و Cellula Ceiling lamp دیگر طرح این گروه، با طراحی تیمی سروش وحیدیان، نیما باوردی، محمد افخمی، مهرداد زمانی و مصطفی آروند با الهام از تکامل جنین طراحی گردیده است.

هدی حدادی متولد سال ۱۳۵۶ در تهران و فارغ‌التحصیل رشتۀ گرافیک از دانشکدۀ هنر‌های زیبا است. او امسال توانست عنوان بهترین تصویرگر سالانه ادبیات کلاسیک آمریکا در سال ۲۰۱۷ را به واسطۀ تصویرگری کتاب «دختر طبل‌زن» نوشتۀ هیبا مسعود، نویسندۀ ترکیه‌ای به دست آورد. حدادی هم‌چنین توانست برای تصویرگری این کتاب، جایزه طلای کتاب‎های فرهنگیِ گروه سنی پیش دبستانی را نیز به ارمغان آورد. «دختر طبل‌زن» روایتگر داستان واقعی اولین دختر طبل زن در شهر استانبول است، که سحرگاهان ماه رمضان با نواختن طبل روزه‎داران را بیدار می‎کند و همه را به تحسین وا می‎دارد. 

گفتنی است هدی حدادی کار  تصویرگری را از سال ۱۳۷۶ و با نشریاتی هم‌چون کیهان بچه‌ها، سروش و دوچرخه آغاز نموده و تا کنون نیز تصویرگری قریب به ۴۰ کتاب را به عهده داشته است. نخستین تجربۀ حدادی در عرصۀ تصویرگری کتاب، بازنویسی سیاست‌نامه اثر خواجه نظام‌الملک وزیر آلب ارسلان و ملک‌شاه سلجوقی است. از دیگر کارهای او در عرصۀ تصویرگری می‌توان به کتاب‌های «غصه‌پرداز»، «کوپه‌ی ۱۱» و «شب‌های سوری» شاره کرد. هم‌چنین حدادی سال‌هاست که در کنار تصویرگری به نوشتن برای کودکان نیز می‌پردازد و پیش از این نزدیک به ۱۱ اثر از وی برای کودکان منتشر شده ‌است، که یکی از آن‌ها با عنوان «دو دوست» مدتی پیش موفق به دریافت جایزه افق‌های جدید بولونیا ۲۰۱۰ گردید.

فراموشی یکی از مشکلات اصلی همه ما است. در میان دغدغه‌ها و انبوه کارهای روزانه، مسلماً دائم به این فکر می‌کنیم که چیزی را از قلم نیندازیم؛ به همین سبب نیز گاهی بعضی از موضوعات، قرارها، یا خریدهای روزانه‌مان را روی کاغذ کوچکی می‌نویسیم و در جایی که جلوی دیدمان باشد می‌چسبانیم. معمولاً آشپزخانه محل اجتماع همه افراد خانواده است و یخچال تنها وسیله‌ای است که از بزرگ تا کوچک، همه افراد هر روز و هر ساعت مدام به سراغش می‌روند، به همین دلیل یخچال بهترین گزینه ممکن برای چسباندن کاغذهای یادداشت و گذاشتن پیام های یادآوری به حساب می‌آید.

روح‌الله مریخ پور و ستار سعادتمند با در نظر گرفتن موقعیت استراتژیک آشپزخانه و یخچال، طرح جدید و خلاقه‌ای را برای این کاغذهای یادداشت معمولی پی‌ریزی کردند. MeggNote شامل یک مجموعه از کاغذهای یادداشت سفید، همراه با یک آهن‌ربای گِرد زرد رنگ است که وقتی روی کاغذها قرار می‌گیرد فرم یک نیمرو خوش آب و رنگ را می‌سازد و چشم بیننده را به سوی خود جلب می‌کند.  

این اثر که اولین بار در سال 2015 در مارت تورنتو ارائه شده بود، موفق به دریافت جایزه A' Design Award در بخش محصولات هنری، لوازم التحریر و هدایا شد و هم اکنون نیز توسط گروه طراحی ریتون تجاری سازی شده و به تولید انبوه رسیده است. هر بسته از این محصول شامل 60 برگ کاغذ یادداشت به شکل سفیده تخم مرغ و یک مگنت زرد رنگ به شکل یک زرده تخم مرغ واقعی است. 

زرده تخم مرغ درواقع یک آهن‌ربا از چوب چند لایی است که در مراحل ساخت به‌ وسیله سی ان سی شکل داده شده و سپس با هفت لایه رنگ که به صورت دستی بر روی آن پاشیده شده است، پرداخت گردیده تا کاملاً شبیه یک زرده تخم مرغ، واقعی و هیجان انگیز به نظر آید.

ساعت، نمود بارز گذر زمان محسوب می‌شود. جهان امروز با پیشرفت‌های روزافزون بشر را، می‌توان چنین تصور کرد که انسان روزی به جایگاهی برسد که دیگر چیزی جز یک مفهوم، از اشیاء باقی نماند. حرکت به سمت چنین نگرشی را می‌توان در طراحی Pin Clock به وضوح مشاهده کرد، چرا که علی‌رضا اسدی با نگاهی متفاوت به میخ، که کوچک‌ترین و شاید کم اهمیت‌ترین جز ساعت دیواری است و صرفاً وظیفه نگهداری ساعت بر دیوار را دارد، ساعت جدیدی را طراحی کرده که همۀ هویت خود را از همان میخ می‌گیرد و دیگر عقربه‌ها، پاندول، صفحه، قاب و حتی صدای تیک تاک در آن تعریفی ندارند. 

اسدی pin Clock را براساس این قاعده که ساده همواره زیباست، طراحی کرده، طول ساعت دیواری او حدوداً به اندازه یک خودکار است. این ساعت کوچک با سه پروژکتور که به سه موتور جداگانه متصل‌اند کار می‌کند. این پروژکتور‌های نمایشگر، اعداد و زمان را صرف نظر از مکان، به شکل عمودی بازتاب می‌دهند. از این رو در بدنۀ این ساعت کوچک یک شتاب‌سنج نیز به جهت نمایش صحیح اعداد تعبیه شده است. 

علی رضا اسدی، دانش آموختۀ طراحی صنعتی در مقطع کارشناسی از دانشگاه کمال‌الملک مازندران است، که با طرح Pin Clock موفق به کسب نشان نقره A Design Award 2015-2016 در بخش دیجیتال و الکترونیک گردید.

«صندلی شیله»، همچنان که از نام آن پیداست ارتباطی بنیادی با اگون شیلۀ اتریشی،  یکی از نقاشان مهم فیگوراتیو اوایل قرن بیستم دارد. در واقع آرتا پایا، با کشف طبیعت واقعی انسان از پس نقاشی‌های فیگوراتیو و جسورانۀ شیله، به دنبال یافتن بهترین فرم برای در آغوش گرفتن بدن انسان توسط یک صندلی بود. از همین رو با مطالعۀ پیکره آدمی به ویژه در آثار شیله، اقدام به طراحی فرم پایه‌ای برای آن‌چه در ذهن داشت نمود و در این حین متوجه شباهت اثر خود با صندلی معروف «پنتون» گردید، پس ایدۀ ارائه یک اثر نوستالژیک فاخر و تکمیل کننده نیز در او قوت گرفت. با این همه، صندلی شیله یک صندلی مدرن، جهانی و با حداکثر راحتی است. البته استفاده از این صندلی و احساسی که به کاربر منتقل می‌کند بستگی زیادی به مکان مورد استفاده و طرح رنگی انتخاب شده دارد. 

آرتا پایا از دانشجویان رشته طراحی صنعتی دانشگاه هنر تهران است که با همکاری فرشید نادری، صندلی شیله را طراحی نمود و موفق به کسب مدال نقره بخش طراحی مبلمان، وسایل تزئینی و وسایل خانه، از مسابقات جهانی طراحی سال  A'Design Awardدر سال ۲۰۱۷ گردید.