نشریه خط

نشریه تحلیلی هنر و طراحی

نشریه تحلیلی هنر و طراحی

پیش ‌نهاد ویژه

توسط زهرا اردکانی ؛ ۱ تیر ۱۳۹۷

در آستانۀ جام‌جهانی فوتبال ۲۰۱۸، خانه طراحان انقلاب اسلامی با راه اندازی کمپین «با هم قهرمانیم» مجموعه پوسترهایی را با همین عنوان و با شعار «یک ملت، یک ضربان» طراحی و اجرا نموده و در سطح شهر به اکران در آورده است. هدف از راه اندازی این کمپین حمایت از تیم ملی فوتبال ایران و تأکید بر وحدت و انسجام ملی به عنوان یک عنصر پیشبرندۀ مهم است، که حاصل آن پیشرفت و پیروزی ایران و ایرانی در تمامی عرصه‌های ورزشی و غیر ورزشی می‌باشد. گفتنی است این روزها تعدادی از این آثار بر فراز بزرگ‌ترین دیوارنگارۀ کشور در میدان حضرت ولی‌عصر‌(عج) نیز به نمایش درآمده‌اند، تا بیش از پیش حال و هوای فوتبال را با چاشنی وحدت و همدلی همراه سازند. 

محمدرضا دوست محمدی، محمد شکیبا، سینا رعیت‌دوست، محمود آراسته‌نسب و محمد تقی‌پور از جمله طراحان و عوامل ساخت پوسترهای «با هم قهرمانیم» می‌باشند.

مینا مختارزاده ؛ ۲ مرداد ۱۳۹۷
زهرا اردکانی ؛ ۱۰ خرداد ۱۳۹۷
زهرا اردکانی ؛ ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۷
زهره حاضری ؛ ۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۷

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «عکس یادگاری» ثبت شده است

به نام صلح به کام جنگ

تاریخ نشر : پنجشنبه / ۱۹ شهریور ۱۳۹۴
حدوداً دو سال پیش، در سال ۲۰۱۲ میلادی، پوسترهایی تحت عنوان «We Love You» که سعی در ایجاد دوستی اسرائیل با ایران داشتند، در فضای مجازی منتشر شدند . آغازگر این اقدام رونی اِدری گرافیست اسرائیلی بود که تصویری از خودش به همراه دختر کوچکش را در فیس‌بوک منتشر کرد و زیر آن نیز در پیامی گرافیکی، از دوستی مردم اسرائیل با ایرانیان گفت و با جمله «ما روی کشور شما بمب نمی‌ریزیم» سعی در اثبات آن نمود. پیام او خیلی زود مورد توجه سایر هم‌کیشان وی قرار گرفت، به‌طوریکه سایرین نیز در ادامه این حرکت اقدام به ارسال عکس‌های خود با همان مضمون کردند. 
در این سری از آثار  با استفاده از رنگ‌‌بندی‌ متناسب و شاد، فضایی ملموس و سرزنده‌ برای مخاطب ترسیم شده است. به‌طوری‌که عکس‌های شبه خانوادگی در ترکیب با گرافیک ساده‌ی رونی ادری، قادرند در لحظه محتوای مورد نظر خود را به بیننده انتقال دهند. هرچند شروع این جنبش، خودجوش معرفی شد اما از سیستم رسانه‌ای صهیونیزم بعید است که بگذارد امری برخلاف میل و اهدافش بُرد رسانه‌ای پیدا کند؛ به‌طوری‌که حتی خودجوش بودن این حرکت نیز زیر سؤال می رود. زیرا به نظر می رسد این هم یکی دیگر از  همان حقه‌های کودکانه‌ رژیم غاصب اسرائیل است، تا خود را در انظار جهانی همچون دایه‌ی عزیزتر از مادر نشان دهد.
در این بین رونی ادری و هوادارانش نیز، هرچند ادعای صلح و دوستی دارند، اما در خاک فلسطین زندگی می‌کنند و خود را با افتخار اسرائیلی می‌نامند. در واقع برخلاف اعتقاد ایرانیان و بسیاری از مردم جهان، تجاوزات و جنایات رژیم اشغالگرشان را در کشتار و غصب خانه های مردم مظلوم فلسطین پذیرفته و حتی به رسمیت می‌شناسند، و به قولی هم خدا را می‌خواهند و هم خرما را!

۳ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰ ۱۹ شهریور ۹۴ ، ۱۸:۱۴
زهرا اردکانی

عکاسان دوره گرد

تاریخ نشر : پنجشنبه / ۲۳ بهمن ۱۳۹۳

عکاسان دوره گرد از همان سالهای آغازین اختراع عکاسی تا نیمه قرن بیستم از روش­های ارزان مانند فروتیپ یا تین­ تیپ برای گرفتن عکس فوری مثبت فلزی در استودیوهای سیار خود استفاده می­کردند. با پیشرفت تکنولوژی، مواد و روش­های عکاسی نیز تغییر کرد . اوایل قرن بیستم، عکاسان دوره ­گرد بساطشان را در جاهای خوش­ منظر محلی پهن می­کردند و با شعار تهیه کارت پستال از چهره شما، اقدام به این کار می­کردند. عکاسانی که در این قالب کار می­کردند از هر شگرد وقیحانه­ ای در کار خود استفاده می­کردند. سر سوژه را روی بدنی چاق وصل می­کردند، یا او را در هواپیمای چوبی یا در میان ستاره­های نقاشی شده می­ نشاندند.

دوربین­های چوبی با یک لنز ساده تقریباً از نیمه قرن بیستم باب شد. عکاسان برای ارزان­تر تمام شدن کار از کاغذ عکاسی به جای فیلم استفاده می کردند. این دوربین­ها در محفظه اتاقک تاریک دارای چند تشتک حاوی داروی ظهور و ثبوت بود که عکاس همان لحظه عکس را در آن ظاهر می­ کرد. این دوربین­ها یک لابراتوار سیار بودند زیرا چاپ عکس نیز همان لحظه با امکانات تعبیه شده در دوربین میسر بود. کاغذ عکاسی(نگاتیو) تعبیه شده در کاش فیلم بعد از برداشتن لنز و شمارش عکاس برای چند لحظه نور می­ دید بعد از ظهور بر روی یک کاغذ دیگر قرار داده می­شد و در معرض نور خورشید( به جای آگراندیسمان) قرار می­گرفت. به دلیل حساسیت کم کاغذ این حجم از نور مشکلی ایجاد نمی­کرد. تصویر پزتیو دوباره در محفظه ظهور دوربین ظاهر می­شد. به این ترتیب پس از چند دقیقه عکس مشتری حاضر می­شد. رواج این دوربین­ها در ایران تقریبا همزمان با اجباری شدن شناسنامه بود. استفاده ازاین دوربین­ها تا قبل از انقلاب کنار حرم­ های مطهر برای گرفتن عکس یادگاری رواج داشت . مشهدی‌ها آن‌را “دست‌لتگی” می‌نامیدند. کار این نوع از عکاسان مشهدی بیش‌تر تهیه عکس فوری پرسنلی بود و کوچه «ثبت» که در مرکز شهر و نزدیک ادارات مهم قرار داشت، جایگاهی خاص و مهم برای “فوری‌کاران” محسوب می‌شد و دکان اغلب آنان در آن کوچه به‌گونه­ای متمرکز، درکنار یک‌دیگر واقع شده بود. ابراهیم ذهبی با نام مستعار “سیاح”، رسول و حمید عربلین نیز جزء عکاسان فوری بودند که عکاسخانه نداشتند.

 در سال­های اخیرآخرین عکاس دوره­گرد در ایران در منطقه گردشی درکه با این دوربین­های چوبی دیده شده است. در افغانستان هنوز هم عکاسان دوره­ گرد با همین دوربین­ها که به آن« کمره­ فوری » می­گویند عکس پرتره می­ گیرند.

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۲۳ بهمن ۹۳ ، ۱۳:۳۶
کلثوم پیامنی
زهرا اردکانی ؛ ۱ تیر ۱۳۹۷
زهرا اردکانی ؛ ۱۸ اسفند ۱۳۹۶
کلثوم پیامنی ؛ ۱۹ آبان ۱۳۹۶
زهرا کشاورز ؛ ۱۱ مهر ۱۳۹۶
زهرا اردکانی ؛ ۵ مهر ۱۳۹۶
زهرا کشاورز ؛ ۲۰ شهریور ۱۳۹۶
درباره خط
چگونه با خط هم‌کاری کنیم؟
دوستان خط
تماس با خط
طراح قالب : گلبرگ دانلود