کدام پوستر مناسب دیوار شماست؟
اگر حتی تصور کردنش هم سخت است؛ اما تصورکنید می خواهید یکی از پوسترهای 32 دوره جشنواره فیلم فجر را به عنوان تحفه بر دیوار اتاقتان بزنید. آن وقت شما جای من، کدام را انتخاب می کردید؟
تصمیم سختی است؛ اما می شود با نگاهی به پوسترها، از اولین تا به امروز، کمی فرآیند این تصمیم را بهبود بخشید.
چیزی که در اولین سال ها بارز است و از دوره چهارم به طور مشخص ادامه می یابد، تلاش طراحان در استفاده از سمبل ها و نشانه هایی است که بتوانند هویت ایرانی را با مفهوم سینما پیوند بزنند. هرچند این پیوند به درستی جواب نمی دهد، زیرا هنرمند در پی رسیدن به معناشناسی، از مخاطب شناسی باز مانده است. گرافیست باید بتواند معنای مشخص مدنظرش را، از طریق تصویر به مخاطب منتقل کند.
چسباندن گل و برگ های ختایی، شاخه های اسلیمی، آینه کاری ها و یا نگارگری ها به عنوان هویت ایرانی، در کنار عنصر تکراری نگاتیو، فضای پر عنصر و کسالت باری را باعث شده، که تمرکز را از مخاطب می گیرد و هیچ تأثیری بر نگاه او ندارد. تنها اثر شاخص این دهه، مربوط به دوره نهم است. حقیقی با طراحی سیمرغی از نگاتیوهای رنگی، دیگر سراغ عناصر اضافی نرفته و از سیمرغ ایرانی به عنوان ایده اصلی پوسترش استفاده کرده. هرچند این نگاه تازه نتوانست مسیر تازه ای را ایجاد کند و سال بعد ابراهیم حقیقی هم پای در همان راه قبلی نهاد؛ تا باز هم پوسترهایی را ببینیم که نه جذاب اند و نه تازگی دارند، اما ما به آنها لقب پوستر داده ایم تا به دیوار بزنیمشان!
