نشریه خط

شرح نو، گروهی جوان است که از سال 95 در زمینه تولید محتوای تصویری  در زمینه ی اقتصادمقاومتی فعالیت می کند. این گروه  توسط آقای عالمی تاسیس شده و دوران شکوفایی خود را طی می کند. بیان تجربیات این گروه از زبان اعضای گروه میتواند برای علاقمندان به این رشته جذاب و مفید باشد . مصاحبه پیش رو تجربیات ثبت شده گروه شرح نو توسط تحریریه خط  است .

حفظ و تقویت فرهنگ و هویت ایرانی- اسلامی، ارج نهادن، تبیین، تثبیت و ترویج الگوهای بومی و ملی، هدایت بازار تولید و عرضه پوشاک، بر اساس طرح‌ها و الگوهای داخلی و نیز ترغیب مردم به پرهیز از انتخاب مدل‌های بیگانه و غیر مأنوس با فرهنگ و هویت ایرانی، همواره از مهمترین دغدغه‌های مسئولین عرصه فرهنگ و هنرمندان حوزه طراحی لباس بوده است. اما فرهنگ با بخش‌نامه‌ها ساخته نمی‌شود و یک برنامه بلند مدت و هدفمند را می‌طلبد. به همین سبب نیز چند سالی است که شاهد برپایی جشنواره‌ها و نمایشگاه‌های متعدد در حوزه طراحی لباس هستیم، که نشانگر توجه بیش از پیش مسئولان به این موضوع مهم و خطیر می‌باشد. 

از این رو بنیاد ملی مد و لباس اسلامی-ایرانی با مشارکت کارگروه مُد و لباس وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و همچنین انجمن طراحان پارچه و لباس ایران، نخستین «جشنواره طراحی لباس خلیج فارس» را با رویکرد علمی و تحقیقاتی زیر نظر استادان مطرح انجمن طراحان پارچه و لباس، از ۲۸ آذر الی ۵ دی در فضای داخلی برج آزادی برگزار نمودند. 

این جشنواره با موضوعیت طراحی لباس برای بانوان و آقایان ایرانی با الهام از طبیعت، فرهنگ و هنر اصیل حاشیه خلیج فارس در دو محور پوشاک زنانه (مانتو اجتماع و مانتو مجلسی) و پوشاک مردانه به صورت گروهی و طی دو مرحله برگزار گردید. در مرحلۀ نخست گروه‌های شرکت کننده پروژۀ تحقیقی و طرح لباس خود را به دبیرخانه ارسال نموده و در مرحلۀ بعد با حضور در جشنواره، مراحل دوخت و تزئین لباس را براساس طرح و تحقیق ارائه شده به انجام رساندند.

گفتنی است نخستین «جشنواره طراحی لباس خلیج فارس» با معرفی تیم‌های برگزیده در زمینه‌هایی چون، طراحی لباس بانوان و آقایان با الهام از خلیج فارس، پژوهش، طراحی کلکسیون، الگوسازی، کیفیت دوخت، طراحی صحنه و چیدمان آثار، خلاقیت و نوآوری، انتخاب جنس پارچه متناسب با موضوع و طرح لباس، انتخاب ترکیب‌بندی رنگ متناسب با موضوع، انتخاب تزئینات لباس،  طراحی لباس دوخته شده و رفتار تیمی در شامگاه یک‌شنبه پنجم دی‌ماه در برج آزادی، به کار خود پایان داد.

تنیدگی همه جانبه زندگی ما ایرانیان درمیان فرهنگ و اعتقادات مذهبی و سیاسی‌مان و نمود بارزش در شکل آثار هنری‌ گویی امری اجتناب‌ناپذیر می‌نماید. ما نمی‌توانیم از فقر، عشق، انسانیت و... سخن بگوییم ولی پای دین و سیاست را در آن باز نکنیم. شاید این ویژگی خاص هنرما ایرانی‌هاست که آن را جذاب می‌کند و طالبان زیادی در آن طرف مرزها می‌یابد.
عکس‌های نسرین شیخ حسن اگرچه با موضوع تکراری مادران شهداست، اما دیدگاه هنرمند در مورد تناقضات موجود در جامعه را به تصویر می‌کشد. شیخ حسن با تمرکز بر روی فضای زندگی مادران شهدا و سبک زندگی آنان که نسلی از جوانان تاریخ‌ساز در آن رشد و نمو پیدا کرده‌اند در مقایسه تصویری با سبک زندگی جوانان امروز، تناقض‌ها و تفاوت‌های فرهنگی این دو نسل را آشکارتر می‌کند. عکاس معیشت، سبک زندگی، پایبندی به اعتقادات مذهبی، فضای سیاسی جامعه را در مقایسه با زندگی مادران سالخورده شهدا به چالش می‌کشد. عکس یا نقاشی چهره شهید با ابعادی بزرگ در پس‌زمینه و روی دیواری با طاقچه و گچبری‌های قدیمی قرار دارد. پیش‌زمینه خلوت که با گل‌های قالی پر شده، با پرسپکتیو یک نقطه‌ای ما را به عمق تصویر جایی که مادر شهید نشسته است می‌کشاند. پس زمینه خلوت با عمقی که به تصویر داده است دور شدن و فاصله گرفتن فضای زندگی معاصر ما از آن شیوه تفکر و ایدئولوژی است که به زعم هنرمند ما از آرمان‌های شهدا فاصله گرفته‌ایم. این فاصله با عکس‌هایی که از لحاظ ترکیب‌بندی در بعضی عکس‌ها انتخابی هوشمندانه است بیشتر نمایان می‌شود. فضای درونی ساده و بی‌آلایش بالای تصویر در مقابله و قیاس با تصاویری از زندگی پر زرق و برق و در برخی عکس‌ها فضای غیراخلاقی مجازی و البته واقعی دنیای بیرونی قرار می‌گیرد. عکاس در عکس‌هایی مانند تصویر شماره 12، 14 و۱۵ با ترکیب‌بندی‌های نسبتاً مشابه برای بیان مفهوم مورد نظرش موفق‌تر عمل کرده است. تصویر شماره 11 دو الگوی متفاوت پوشش که اولی نمود اعتقادات مذهبی و دومی نمود فرهنگ مصرف گرایی و تفکرات غربی است  با ترکیب‌بندی مشابه ما را برای دیدن تفاوت‌ها و درک منظور عکاس یاری می‌کند.

فرش ایرانی منبع ذوق و الهام زنان و مردان هنرمند این دیار است که در دنیا خواهان زیادی داشته و دارد. بغدادچی در مجموعه زندگی ایرانی روی فرش ایرانی به حضور فرش ایرانی در میان خانه‌های ایرانیان پرداخته‌است. بغدادچی با قرار دادن یک فرش دستبافت اصیل بر یک زمینه خنثی موکت خاکستری و ثابت بودن زاویه دوربین سعی بر این دارد که نظمی در تصویر بوجود آورده و به یک منطق صوری در تصویر برسد. به عقیده بغدادچی فرش ایرانی هنر ظریفی است که همیشه در حال حاضر در شادی و سوگواری، دوران کودکی و بلوغ، تنهایی و با هم بودن در کنار مردم زندگی می کند.در هر حال فرش با تمام وجوه هنری‌اش یکی از وسایل کاربردی در زندگی ایرانیان و دیگر ملت‌ها است. بغدادچی با قرار دادن اشیا روزمره متفاوت و بعضاً قدیمی بر روی فرش سعی در نمایش وجوه متفاوت زندگی ایرانی دارد. اگرچه این ابزار و حتی این نوع فرش حس نوستالژیکی را به مخاطب القا می کند و خاطرات خانه مادربزرگ هایمان را برایمان زنده می کند. اما آیا زندگی ایرانی همین‌گونه است که بغدادچی تصویر کرده است؟ آیا یک زندگی فردی که بیشتر لحظات آن در خوردن و خوابیدن خلاصه شده، بخوبی زندگی ایرانی را نشان داده است؟ وجود یک فنجان چایی وقت دیدن آلبوم عکس‌های خانوادگی، یک دیس غذا که یک پرس چلوکباب در آن است، رخت خواب یک نفر، همه‌ی این عکس‌ها خبر از یک زندگی سرد و ساکت یک نفره دارد و خبری از جمع صمیمی خانوادگی در آن نیست. ویژگی که شاید وجه بارز زندگی سنتی ایرانیان باشد. عشق، محبت، مهر مادری، جمع صمیمی خانوادگی و... معنی بخش واژه زندگی در ایران هستند نه روزمرگی‌های یک ایرانی تنها که با قرار دادن یک قالیچه در زمینه خنثی خاکستری تشدید شده است. همه فعالیتهایی از قبیل پاک کردن سبزی، قند شکستن و... در ایران یک عمل دسته جمعی است که با شور و نشاط خاصی توسط اعضای خانواده و یا زنان همسایه و فامیل انجام می‌شود که نمایانگر نوع‌دوستی ایرانیان است که متاسفانه در قاب عکس‌های بغدادچی دیده نمی‌شود. عکس‌های بغدادچی شاید تنها برای نگاه اوریانتالیستی جشنواره‌های غربی و نگاه توریستی جذاب باشند آنهایی که روح حاکم بر گرمای رنگ‌های فرش‌های ایرانی را در زندگی ایرانی لمس نکرده‌اند.