نشریه خط

گاهی طراحان ایرانی آن‌قدر محدود به اطرافشان، محدودیت‌ها و نیازهای روزمره می‌شوند که بسیاری از ایده‌های خلاقانه خود را به دلیل نبود فناوری‌ها و امکانات تولید و یا عدم احساس نیاز بازار به فراموشی می‌سپارند. درحالی‌که طراحی برای آینده یکی از مهم‌ترین رویکردهایی است که باعث موفقت های مستمر بسیاری از شرکت‌های بزرگ دنیا شده است؛ و حیات آن‌ها را وابسته این خلاقیت‌های بی‌مرز طراحانشان کرده است. صرف‌نظر از نیاز شرکت‌ها، پیش‌بینی نیازها و کمبودهای انسان‌ها و طراحی برای آن می‌تواند قدمی در جهت حل بسیاری از مشکلات پیش روی آنان بردارد.
طراحان ایرانی با موفقیت در بسیاری از مسابقات جهانی، ثابت کرده‌اند، زمانی که بخواهند بدون حدومرز طراحی کنند، ایده‌هایی جدید و پیش رو خواهند داشت، جدای از آنکه زمان تولید این ایده‌ها امروز باشد یا در آینده.

طراحی تجربه (Experience design) و بسیاری از رویکردهای دیگر در قرن بیستم از طراحی پست‌مدرن زاده شدند. علل زیادی برای ایجاد این رویکردها برشمرده اند که مهم‌ترین آن‌ها تغییر ساختارهای نظام اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی بوده است. جامعه دیگر محصولاتی یک‌شکل و بدون تنوع را به‌سادگی نمی‌پذیرد و کاربران علاوه بر ویژگی‌های معمول مانند، کاربرد، جذابیت، سهولت در استفاده، قابلیت تهیه و خرید، قابلیت بازگشت به چرخۀ طبیعت و ایمنی، انتظارات بیشتری از محصول دارند. بازار رقابت برندهای مختلف هرروز داغ‌تر می‌شود. به دلیل گسترش حمل‌ونقل جهانی، طیف گسترده‌ای از بازارها در نقاط مختلف جهان ایجادشده است که لزوماً سلایق یکسان ندارند. توانایی‌های تولید بالا رفته و هرروز مواد و متریال های مختلف کشف و یا ساخته می‌شود و در عرصه‌ی فرهنگی نیز توجه به‌تمامی ابعاد شخصیتی انسان موردتوجه قرارگرفته است.

طراحی تجربه رویکردی بین‌رشته‌ای در طراحی است که اساساً بر پایۀ یک جهش اساسی در فرهنگ طراحی غرب توسعه‌یافته است. جهشی از فرهنگ مصنوع محور به فرهنگ اطلاعات محور. این رویکرد فرم، محتوا و زمینه­‌ا‌ی را که ارتباط در آن، درگذر زمان اتفاق می­افتد، در برمی‌گیرد. افزایش تعامل بین محصول و مشتری،  توسعه جدیدی در شیوه­‌های طراحی است که  فقط منحصر به محصول نمی­شود، بلکه شامل تجربیاتی درفروش، بسته­ بندی، تربیت و یکسان­‌سازی کارکنان نیز هست.