دوربین های صندوقی چوبی در افغانستان که به «کمره فوری» شهرت دارد در دوره ظاهر شاه (۱۹۰۱-۱۹۱۹م.) متداول و موجب گسترش بی سابقه عکاسی در افغانستان شد. کمره فوری که هنوز هم تعداد زیادی از آن در کابل و دیگر ولایت‌های افغانستان یافت می‌شود در واقع یک دوربین خیابانی است که عکاسان در کنار خیابان گذاشته و ازمردم عکس پرتره می‌گیرند.
این کمره ها دوربین‌های بسیار ارزان و ساده‌ای هستند که در فضای آزاد و زیر نور خورشید روی سه پایه مورد استفاده قرار می‌گیرند . لنز این دوربین‌ها در یک صندوق چوبی قرار دارد و عکاس می تواند بر روی کاغذ عکس، عکس‌های سیاه و سفید را در چند دقیقه چاپ کند و به مشتری تحویل دهد به همین دلیل به آن صفت فوری داده‌اند.
