در سال ۱۹۷۵ گالری هنر گِرِی، توسط اَبی وید گِرِی به روی عموم بازگشایی شد. او حدود ۱۰۰۰ اثر مدرن هنری را که در طول سفرهای خود به آسیا و خاورمیانه اندوخته بود به این مجموعه اهدا کرد اما نکته قابل تأمل، توجه ویژه خانم گری به هنر مدرن ایران است. چرا که حدود یک پنجم از آثار گالری هنر گِرِی وابسته به کتابخانه دانشگاه نیویورک از آثار هنرمندان معاصر ایران تشکیل شده است. آثار بیست و نه هنرمند ایرانی، همچون حسین زنده رودی، مرتضی ممیز، پرویز تناولی، کامران دیبا، روئین پاکباز، سهراب سپهری، فرامرز پیل آرام، ژازه تباتبائی، معصومه سیحون و بسیاری دیگر در این گالری به چشم می خورند. این آثار از طریق وب سایت مجموعه نیز در دسترس علاقه مندان به هنر می باشند، که همراه با ارائه تصویر اثر حاضر در گالری، به شرح مختصری از زندگینامه هنرمند هم اشاره شده است.
البته نکته حائز اهمیت حضور آثار هنرمندان دهه های نخست جنبش نوگرایی در ایران است. به طوریکه هنر مدرن ایران را با ارائه آثاری که در دهه های ۶۰ تا ۷۰ میلادی خلق شده اند معرفی نموده است. هر چند وجود تعداد زیادی از آثار هنرمندان ایرانی در این گالری خوشایند و مطبوع به نظر می آید، اما نگاه جانبدارانه حاکم بر این مجموعه و عدم توجه به هنر امروز ایران، ترسیم گر خطی فرضی است، که عمدا یا سهوا هنرمندان بعد از انقلاب اسلامی را نادیده گرفته و تعریفِ تصویری یک سویه ای را از هنر مدرن ایران و هنرمندان ایرانی ارائه داده است، که چندان هم باب میل جامعه هنری ایران امروز نیست.
