جهانگیر ارجمند متولد سال ۱۳۰۱ خورشیدی و از جمله مجسمه‌سازان خوآموختۀ این مرز و بوم است، که همواره کوشید تاریخ فرهنگی، اجتماعی و سیاسی سرزمینش را در قالب تندیس‌های مینیاتوریش جاودانه سازد. آثار حجمی او همگی از ماده‌ای کم ارزش به نام یونولیت ساخته شده‌اند و عجب این‌جاست که تا پیش از او هیچ مجسمه‌ساز دیگری به سراغ این ماده نرفته بود و امروزه نیز کمتر کسی به سراغ آن می‌رود.
ارجمند اگر چه از کودکی به نقاشی علاقه داشت، اما از سن سی و چهار سالگی بدون طی مقدمات آکادمیک به مجسمه‌سازی روی آورد. ابزار کار او همواره یک تیغ ریش‌تراش نیمه شده بود، که با دستان هنرمندانۀ او از این یونولیت‌های بی‌جان، چهره‌هایی آشنا را بیرون می‌کشید.
جهانگیر ارجمند ابتدا با تیغ ریش‌تراشی از دل یونولیت حجم کلی را بیرون می‌آورد، سپس با همان تیغ به ساخت جزئیات می‌پرداخت. پس از آن نیز به وسیلۀ سمباده‌های نرم، روی صورت را با توجه به رنگ چهره، جورابِ زنانۀ نازک می‌چسباند و در نهایت صورت را گریم می‌کرد. هم چنین رنگ‌گذاری بر روی چهره، به وجود آوردن ابرو، مو، ریش و سبیل به وسیله پشم‌گوسفند خود‌رنگ و در مواردی موی انسان انجام می‌شد. دوخت و دوز لباس، کفش و کلاه نیز همگی با دقت فراوان در انتخاب جنس و رنگ پارچه صورت می‌گرفت و در نهایت با دست دوخته می‌شد.
استاد جهانگیر ارجمند یک سال پیش از ترک این دیار، در بهمن ماه سال ۱۳۹۱ مجموعه مجسمه‌های مینیاتوری مردم‌شناسی‌اش را به باغ نگارستان دانشگاه تهران اهدا نمود و آثار ایشان پس از آماده‌سازی مکان مناسب برای نمایش و بازدید عموم، از تیرماه سال ۱۳۹۳ در معرض دید علاقه‌مندان به حوزۀ مجسمه‌سازی قرار گرفت. لازم به ذکر است که دیگر آثار جهانگیر ارجمند هم‌چون مجموعه تندیس‌های مردم‌شناسی اقوام ایرانی توسط سفارت آلمان خریداری و به آن کشور منتقل شده و برخی از آثار ایشان نیز در آمریکا می‌باشد. همچنین در موزه صنایع دستی ولنجک نیز تعدادی از تندیس‌های جهانگیر ارجمند نگهداری می‌گردد.
