نشریه خط

تیزر نوعی تکنیک برای ارائه آگهی است؛ خواه این آگهی برای یک محصول باشد یا یک اثر و یا یک جشنواره بین المللی! از آنجا که در تهیه و تولید تیزرها، سرمایه و وقت زیادی هزینه می شود؛ لذا باید با بهره‌گیری از تکنیک‌ها و روش‌های مختلف، تیزرهایی طراحی و تولید گردد که از بالاترین سطح اثربخشی برخوردار باشند. استراتژی، نوآوری و اجرا سه فاکتور اساسی در موفقیت یک تیزر به شمار می‌آیند. تیزرهای موفق از نظر اتخاذ استراتژی بی نقص‌اند، دارای مفهومی خلاق هستند و از اجرای مناسبی برخوردارند. 

با این مقدمه به سراغ تیزر «چهاردهمین جشنواره بین المللی فیلم مقاومت» می‌رویم. مسلماً وقتی جشنواره‌ای عنوان بین المللی را با خود یدک می‌کشد، باید از پس توقعات این عنوان ثقیل نیز برآید و همواره رو به جلو حرکت کند! با این همه اما تیزر این دوره از جشنواره علی رغم ایده جالب توجهش در اجرا، فاقد ارزش‌های حماسی و قهرمانی است و از  نظر تکنیک چیزی بیش‌تر از آثار قبلی بهرام عظیمی همچون انیمیشن‌های تبلیغاتی راهنمایی و رانندگی ندارد و نمی‌تواند توقعات مخاطب را از یک جشنواره بین المللی برآورده سازد. 

هر چند در دوره سیزدهم نیز تیزر جشنواره در قالب انیمیشن ساخته شده بود، اما تیزر انیمیشنی امسال در مقایسه با دوره قبل به مراتب از جذابیت‌های کمتری برخودار است و علی رغم دوره گذشته فاقد روح مقاومت و پیروزی است و قادر نیست مخاطب را با پیام مهم خود همراه سازد.

گفتنی است «چهاردهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت» به همت بنیاد فرهنگی روایت و انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس از ۲ تا ۹ مهرماه سال جاری، پردیس سینمایی ملت پایگاه اصلی جشنواره و مجموعه سینمایی فلسطین برگزار می‌گردد.

مرور این آثار بعد از سیزده سال، حکایت ورق زدن آلبوم های خانوادگی را دارد، که هر چه از عمرشان میگذرد، جذابتر و دیدنی تر می شوند. این آثار شاید به پای آثار امروز صاحبانشان نرسند اما حرف های زیادی از گذشته هنرمندشان دارند که دیدن این حرف ها خالی از لطف نیست. 

هنرمندان بسیاری در این نخستین مسابقه کاریکاتور و پلیس شرکت داشتند، بعضی با دعوت و عده بسیاری با فراخوان، آثار خود را راهی ساختند. اما وجه جالب توجه نه در شرکت کنندگان که در نحوه نمایش آثار است، وقتی آثار هنرمندانی چون محمدعلی بنی اسدی، محمد حسین نیرومند، بهرام عظیمی و غیره، بی تعارف کنار آثار سایرینی چون هانیه آقامیرزا 12 ساله می نشیند، حس خوبی دست میدهد، به خصوص به هنرمندان جوان عرصه تجسمی که فرصت می یابند تا آثارشان را در کنار آثار اساتید خود نظاره  کنند و این گونه خود را در ادامه راه آن ها و در صحنه اصلی عرصه هنرهای تجسمی ببینند.