انتخابات ریاست جمهوری آمریکا چند هفته ایست که تمام شده و مشابه هر واقعه سیاسی مهم دیگر کاریکاتوریست ها در ایران و سایر نقاط دنیا به این انتخابات پرداختند. برخی بیشتر به فضا و طرز تفکر کاندیداها پرداختند و برخی هم اتفاقات رخ داده طی مناظره ها را به تصویر کشیدند. در اغلب کاریکاتور ها، دونالد ترامپ فردی جنگ طلب، ترسناک و به دور از ادب و نزاکت مرسوم روسای جمهور تصویر شده.هرچند معلوم نیس دیگر روسای جمهور آمریکا، که ظاهر آرام و اتوکشیده ای داشتند برای صلح واقعی در دنیا چه گامی جز جنگ های پی در پی برداشته اند؟! در کاریکاتور های دیگر آبروریزی ها و هتاکی های دو طرف مناظره تصویر شده.
کاریکاتور به عنوان یکی از سیاسی ترین هنرها در این انتخابات هم همچون سایر انتخابات ها حضور داشت. حضوری که هم برآمده و نشانگر واقعیت ها بود و هم نقش مهمی در القای ترس به دل مخاطبین در صورت پیروز شدن ترامپ، داشت.
نکته ای که توجه ها را به خود جلب می کند تصویر شدن درگیری ها در اغلب این کاریکاتورهاست؛ ترامپ و کلینتون در اکثر این آثار همچون دو جنگجو ترسیم شده اند، نه دو رقیب.
ترسی که برخی از این آثار اصرار به القای آن به مخاطب دارد در برخی از کاریکاتور ها مشخص تر است. مثلا در یکی از کار ها ترامپ کمربند انفجاری به خود متصل کرده که احتمالا در صورت پیروز شدن در انتخابات با انفجار آن، آمریکا را نابود خواهد کرد. یا در اثر دیگری نشان صلیب شکسته یا نشان نازی ها بر روی سر ترامپ نقش بسته که در ذهن شباهت هیتلر و ترامپ را تداعی می کند و ویرانی هایی که نازی ها بر سر دنیا آوار کردند را به خاطر مخاطب می آورد.
در هر پدیده ی سیاسی و اجتماعی ای، آثار هنری حضور پررنگ و تاثیرگذاری دارند و کاریکاتور را شاید بتوان سیاسی ترین این هنر ها دانست.
