مسئله اصلی موشن گرافیک «خون‌های بدون رنگ» قدر و منزلت جان و خون انسان‌ها است؛ که اگر در مشرق زمین باشد برای اهالی قدرت و رسانه مثل امروز و همیشه بی تفاوت است، اما اگر در غرب باشد، همه را به عزا می‌نشاند. این اثر سعی دارد با استناد به وقایع پیش آمده در چند ماه اخیر این واقعیت تلخ و تبعیض آمیز را پیش چشم مخاطبان خود قرار دهد.
داستان با وقایع تروریستی شارلی ابدو شروع می‌شود؛ اتفاقی که ۱۲ نفر از جمله یک پلیس مسلمان را به کام مرگ کشاند و فرانسه را به عزای عمومی نشاند. راهپیمایی وحدت با حضور سران کشورها در پاریس بر علیه تروریسم شکل گرفت و دو ماه بعد عربستان با همکاری القاعده، بمباران یمن را آغاز کرد. اما دیگر خبری از هیاهو بر علیه تروریسم نبود و رسانه‌ها چندان تمایلی به انعکاس اتفاقات پیش آمده نداشتند. بعد از عراق و سوریه حالا نوبت یمن بود که در سکوت خبری به خاک و خون کشیده شود.
اما وقتی همین تروریسم پرورش یافته به خانه خود بازگشت، قاعده بازی تغییر کرد. عناصر داعش با انفجارهای زنجیره‌ای، جمعه شب خونینی را برای پاریس رقم زدند. فرانسه به دنبال انتقام افتاد و آمریکا، انگلستان و ناتو در این مسیر با او هم پیمان شدند. اما سر نخ این فجایع خونین را باید در پنج سال گذشته جستجو کرد، وقتی داعش در حال شکل‌گیری بود و شمار قابل توجهی از افراطی‌ها از نقاط مختلف دنیا هم چون آمریکا و اروپا به این گروه تروریستی پیوستند. در این بین فرانسه با داشتن بیش از ۱۲۰۰ عضو بیش‌ترین تعداد اتباع اروپایی را در میان اعضا داعش داشت. آن‌ها حالا به خانه خود بازگشته‌اند و در یک شب اتفاقی را رقم زده‌اند که هر روز در یمن، سوریه و عراق تکرار می‌شود.
خانه طراحان انقلاب اسلامی در اثر پنج دقیقه‌ای خود می‌کوشد تا نگاه تبعیض‌آمیز رسانه‌های غربی را شفاف‌تر از همیشه نشان دهد. به همین جهت از فضای تصویرسازی فاصله گرفته و با استناد به تصاویر و فیلم‌های منتشر شده اقدام به ساخت اثری مستندگونه کرده است. این نگاه در آثار متأخر خانه طراحان انقلاب به وضوح قابل ردیابی است و فضای تازه‌ای را جهت آگاه سازی ایجاد کرده که سریع‌تر و جذاب‌تر از گزارش‌ها و تحلیل‌های خبری عمل می‌کند و مخاطبان بیشتری را با خود همراه می‌سازد.
