چندی پیش به مناسبت 13 آبان و روز مبارزه با استکبار جهانی، عکسی در میدان ولیعصر نصب شد با عنوان «داستان یک پرچم». عکسی که با اقتباس از عکس معروف جو روزنتال و با تکنیک عکاسی صحنه پردازی شده کار شده است و دومین عکس از آثار سید احسان باقری است که در این مکان نصب می شود. فارغ از مضامین محتوایی این تصاویر( عکس عصر عاشورا-عصر انتظار و داستان یک پرچم)، اهمیت کاربرد آن در فضاسازی شهری برای اولین باردر ایران، ما را بر آن داشت که به تکنیک عکاسی به کار رفته در این تصاویر بپردازیم.
عکاسی صحنه پردازی شده(staged photography)که با عنوان «عکاسی چیدمان شده» هم ذکر می شود یکی از سبک های نسبتا جدید عکاسی در ایران است که طی سال های اخیر مورد توجه برخی از هنرمندان قرار گرفته است.
«این حوزه تفاوت های بنیادینی با صورت شناخته شده عکاسی مستند دارد، چراکه عکاسان این حوزه تلاش می نمودند به واسطه چیدمان و طراحی صحنه و نور، جهانی شخصی به وجود آورند. برخی منتقدان این آثار را درام عکاسانه می خواندند، زیرا در پی خلق روایتی است که از لحاظ دیداری تنها در یک یا چند قاب خلاصه می شود.»
روایی بودن عکاسی صحنه پردازی شده که خادمی در مقاله اش بدان اشاره می کند یکی از اصلی ترین تفاوت های این نوع عکاسی با دیگر سبک ها به شمار می رود. روایت این تصاویر بیش از آنکه در خود عکس نمود یابد در فضای ذهنی مخاطب شکل می گیرد و بسیار متاثر از آشنایی عناصر و نمادهای به کار رفته در عکس و نزدیکی آن به حافظه فرهنگی مخاطب دارد.
اگر با این رویکرد به عکس داستان یک پرچم نگاه کنیم آشنایی و سابقه ذهنی مخاطب از عناصری که در آن به کار رفته است اصلی ترین کارکرد روایی و انتقال مفهوم مورد نظر عکاس را ایفا می کند. به عنوان مثال پیکرهای بی¬جان اشخاصی با لباس احرام که در گوشه سمت چپ عکس قرار داده شده است برای مخاطبی که به تازگی شوک حاصل از فاجعه کشته شدن حاجیان در منا را تجربه کرده است به سرعت تصویر پیکر درون عکس را به این حادثه ارتباط می دهد و روایت دوستی آل سعود و کاخ سفید را در ذهن او بازسازی می کند.
داستان یک پرچم به جهان نقاشی گونه و سوررئال تجربیات سال های ابتدایی شروع جریان این نوع عکاسی در امریکا نزدیک است و بر خلاف اغلب آثار هنرمندان ایرانی در سال های اخیر، شبیه یک صحنه از یک فیلم نیست. به عنوان نمونه می توان از مجموعه عکس های «به روایت یک شاهد عینی» اثر آزاده اخلاقی نام برد که در آنها این حس به بیننده انتقال می یابد که در حال تماشای یک فریم از فیلمی سینمایی است.
شاخصه دیگری که عکس های سید احسان باقری را از آثار اغلب هنرمندان این سبک متمایز می کند جنبه عمومی پیدا کردن کارهای او و فراتر رفتن آنها از سطح گالری ها و نمایش ها محفلی است. از این منظر باید جسارت هنرمند را در پرداختن به سوژه ای با رنگ و بوی تاریخی – سیاسی و در معرض عموم قرار دادن سبکی از کار هنری که اغلب برای مخاطب خاص عرضه می شده است، مورد توجه قرار داد.
فراموش نکنیم این در معرض عموم قرار گرفتن یکی از بهترین راه های گسترش و ماندگاری سبک های نوین هنری است و عکاسی صحنه پردازی شده به دلیل روند تولید پرهزینه و لزوم نگاه حرفه ای به آن نیاز به کسب اعتبار و جایگاه مناسبی دارد که در حال حاضر از آن بی بهره است.