"قربانی" فصل عجیبی از حیات پیامبری است بزرگ به نام ابراهیم (ع)، که نهایت خلوص و فرمانبرداری وی از پروردگار را به نمایش گذاشت و لذا اهمیت فراوانی در متون مرجع سه دین یهودیت، مسیحیت و اسلام دارد. روایت این واقعه با کلیتی واحد در عهد عتیق و قرآن کریم و روایات اسلامی بیان شده است. اما گذشته از وحدت نظر در کلیت ماجرا، تفاوتهایی در جزئیات روایت، خصوصا در باب ماهیت قربانی -ذبیح- وجود دارد، که بروز آن در آثار تصویری -بویژه در عناوین آثار- به تکثیر و شیوع یک تحریف تاریخی از متن به تصویر، و باورپذیر نمودن آن برای مخاطب منجر شده است.
تنوع زبان تصویری، و وجود نشانه های مشترکی چون شخص حضرت ابراهیم (ع)، فرزند ایشان، چاقو و فرشته ای که حضرت ابراهیم (ع) را از ذبح فرزندش منع می کند، از ویژگی های شاخص غالب آثار نقاشی با موضوعیت قربانی است که طی سالهای متمادی به تصویر درآمده است.
