«دومین سمپوزیوم ملی مجسمه تبریز» با هدف توسعه هنر مجسمه‌سازی و ورود آن به فضای شهری در تابستان سال جاری -۱۳۹۴- با دو موضوع ولایت و آزاد، برگزار شد و از میان حدود ۴۲۰ اثر ارسال شده به دبیرخانه سمپوزیوم، پس از طی سه مرحله داوری مقدماتی و یک مرحله داوری نهایی، ۳۰ اثر به عنوان اصلی و ۱۰ اثر به عنوان ذخیره، توسط هیات داوران معرفی شدند. دو اثر نیز به صورت افتخاری توسط هنرمندان مطرح کشور آقایان رضا حسن‌زاده و منصور طبیب‌زاده، اجرا گردیدند.
حال در آستانه نوروز ۹۴، شاهد نصب این مجسمه‌های سنگی در سطح شهر تبریز هستیم؛ اما مسئله‌ای که بیش از هر چیز در مواجه با این آثار خودنمایی می‌کند، عدم تناسب مجسمه‌ها با محیط پیرامونی و فقدان هویت بصری آن‌ها است. به طوری‌که گویا هیچ یک از آثار برگزیده ارتباطی با موضوع ولایت نداشته‌اند و همه آثار صرفاً در بخش آزاد پذیرفته شده‌اند!
هر چند این دومین تجربه تبریز در برگزاری سمپوزیوم مجسمه‌سازی است و نشانگر افق دید وسیع مسئولین مربوطه نسبت به کارکرد هنر و به ویژه مجسمه در سطح شهر است، ولی شاخصه‌های مثبت این رویداد ملی نباید بر روی ضعف‌ها و کاستی‌های آن سایه بی اندازد. به ویژه اکنون که آثار در سطح شهر میزبان مسافران نوروزی هستند فرصت خوبی است تا نقاط ضعف آثار در تعامل با محیط و افراد، شناسایی شده و در فرصت باقی مانده تا دوره سوم سمپوزیوم مجسمه تبریز، هنرمندان و برگزارکنندگان نقاط ضعف خود را برطرف کنند.
