بازآفرینی بناهای تاریخی از طریق مدل‌سازی در فضای سه‌بعدی یکی از روش‌هایی است که امروزه برای مستندسازی آثار تاریخی معماری به‌کار می‌رود. این کار مزیت‌های متعددی دارد که از جمله مهمترین آنها گویایی تصاویر سه‌بعدی در انتقال اطلاعات بناست. این مزیت استفاده از مدل‌سازی سه بعدی را در پژوهش‌های تاریخ معماری و پروژه‌های مرمت بنا ضروری می‌کند. اهمیت این روش وقتی بیشتر دانسته می‌شود که بنای شبیه سازی شده، آسیب دیده و یا کاملا تخریب شده باشد. در این صورت فرآیند مدل‌سازی خود نیازمند پژوهشی‌هایی است تا بتواند شبیه‌سازی را با دقت هرچه بیشتر به انجام برساند.
آتلیه هنر و معماری نور اصفهان در همین زمینه اقدامات قابل توجهی انجام داده است. یکی از کارهای شبیه‌سازی این گروه مربوط به پروژۀ محمد یزدی‌راد است که در بخشی از پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد خود به شبیه‌سازی کاخ آیینه‌خانه اصفهان پرداخته است. این کاخ، که امروزه هیچ اثری از آن باقی نیست، از کاخ‌های تخریب شدۀ صفوی در زمان ظل السلطان به‌شمار می‌آید. در مطالعات اولیۀ این پروژه از اسناد مکتوب و مصور استفاده شده است و پس از آن مدل سه‌بعدی، که کیفیت قابل توجهی برخوردار است، با استفاده از نرم افزارهای 3ds Max, V-Ray, Photoshop ارائه شده است.
اسناد مکتوب به‌کارگرفته شده در این پروژه، شامل گزارش‌های مورخین و سفرنامه‌های سیاحان ایرانی و اروپایی همچون تحویلدار، شاردن و کمپفر است. اسناد تصویری به کار گرفته شده نیز، شامل اسکیس‌ها و نقشه‌های ترسیمی توسط هیئت فرانسوی پاسکال کوست و اوژن فلاندن و همچنین عکس‌های گرفته شده توسط مهندس تلگراف آلمانی و ارنست هولستر مربوط به پیش از تخریب بناست. اما از آنجاکه اسناد و مدارک برجای مانده برای پرداختن به جزئیات بنا در شبیه‌سازی کافی نبودند؛ لذا در این بازآفرینی، پژوهشگر به بررسی معماری سایر کاخ‌های ساخته شده در زمان صفویه پرداخته و از بناهای هم عصر با کاخ آیینه‌خانه، مانند کاخ‌های چهلستون، عالی قاپو، هشت بهشت و تالار اشرف نیز الهام گرفته است.
